Υπερθυρεοειδισμός: Ποια τα συχνότερα συμπτώματα;
Ο υπερθυρεοειδισμός είναι μία παθολογική κατάσταση στην οποία ο θυρεοειδής αδένας υπερλειτουργεί και παράγει περίσσεια θυρεοειδικών ορμονών.
Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένας από τους πιο σημαντικούς ενδοκρινείς αδένες και βρίσκεται στο κατώτερο πρόσθιο τμήμα του τραχήλου. Παράγει τις θυρεοειδικές ορμόνες, οι οποίες παίζουν ζωτικό ρόλο στο σύνολο σχεδόν των μεταβολικών λειτουργιών.
Ο υπερθυρεοειδισμός χαρακτηρίζεται από επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών που είναι ασυνήθιστα υψηλά. Στον υπερθυρεοειδισμό το σώμα αυξάνει το ρυθμό κατανάλωσης ενέργειας και πολλές ζωτικές λειτουργίες επιταχύνονται.
Ο υπερθυρεοειδιαμός συνήθως χαρακτηρίζεται από αυξημένη λειτουργία του θυρεοειδούς που οδηγεί σε αυξημένη παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών.
Οι συχνότερες παθήσεις που προκαλούν υπερθυρεοειδισμό είναι:
-Νόσος του Graves. Είναι η πιο συχνή αιτία υπερθυρεοειδισμού. Πρόκειται για αυτοάνοσο νόσημα. Το σώμα παράγει αντισώματα που διεγείρουν τον θυρεοειδή να παράγει και να εκκρίνει υπερβολική ποσότητα θυρεοειδικών ορμονών. Η παρουσία κάποιου ατόμου με νόσο Graves σε μια οικογένεια σημαίνει ότι και οι υπόλοιποι συγγενείς διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης υπερθυρεοειδισμού.
-Τοξικό αδένωμα θυροειδούς. Είναι η παρουσία ενός μη κακοήθους όγκου (όζου) του θυρεοειδούς που υπερλειτουργεί αυτόνομα προκαλώντας υπερθυρεοειδισμό.
-Τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη. Ο θυρεοειδής αδένας είναι διογκωμένος (βρογχοκήλη) και χαρακτηρίζεται από την παρουσία πολλαπλών όζων που λόγω αυξημένης λειτουργικότητας προκαλούν υπερβολική παραγωγή ορμονών και εικόνα υπερθυρεοειδισμού.
Σπάνια ο υπερθυρεοειδισμός μπορεί να προκληθεί από πάθηση της υπόφυσης όπου υπερπαράγεται θυροετρόπος ορμόνη (TSH) με αποτέλεσμα την αυξημένη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα.
Περίσσεια θυρεοειδικών ορμονών μπορεί επίσης να έχουμε μετά από φλεγμονώδη αντίδραση του θυρεοειδή αδένα (θυρεοειδίτιδα), όπου έχουμε παροδικό υπερθυρεοειδισμό. Τέτοιες παθολογικές καταστάσεις συμβαίνουν συχνότερα μετά από τον τοκετό σε μια εγκυμονούσα ή μετά από κάποια ιογενή λοίμωξη.
Συμπτώματα υπερθυρεοειδισμού μπορεί να προκληθούν μετά από τη λήψη μεγαλύτερης ποσότητας θυρεοειδικών ορμονών από αυτή που χρειάζεται.
Συμπτώματα υπερθυρεοειδισμού
Ο υπερθυρεοειδισμός προκαλεί συχνότερα κάποια από τα παρακάτω συμπτώματα:
- -Νευρικότητα
- -Αυπνία
- -Συγκινησιακή αστάθεια
- -Τρόμος χεριών
- -Υπερβολική εφίδρωση
- -Συχνές και μαλακές κενώσεις
- -Ανεξήγητη απώλεια βάρους παρά την αυξημένη όρεξη
- -Δυσανεξία στη ζέστη
- -Μυική αδυναμία
- -Ταχυκαρδία, αίσθημα παλμών ή δύσπνοια
- -Έντονη τριχόπτωση
Στις γυναίκες με υπερθυρεοειδισμό μπορεί να παρατηρηθεί αραίωση ή και πλήρη παύση της εμμήνου ρύσεως. Στα ηλικιωμένα άτομα που πασχουν από υπερθυρεοειδισμό μπορεί να προκληθεί καρδιακή ανεπάρκεια ή στηθάγχη.
Όταν ο υπερθυρεοειδισμός οφείλεται σε νόσο του Graves, μπορεί επίσης να έχουμε φλεγμονή των ιστών που βρίσκονται πίσω από τους οφθαλμικούς βολβούς με αποτέλεσμα τον εξόφθαλμο.
Διάγνωση υπερθυρεοειδισμού
Ο ιατρός θα εξετάσει τον θυρεοειδή για να διαπιστώσει πιθανή διόγκωση του ή την παρουσία όζων. Η αυξημένη αιματική ροή στο θυρεοειδή γίνεται αντιληπτή με την ακρόαση με στηθοσκόπιο πάνω από τον αδένα.
Ο ιατρός θα αναζητήσει πρόσθετα σημεία υπερθυρεοειδισμού. Σε αυτά περιλαμβάνονται ταχυκαρδία, τρόμος χεριών, αυξημένα τενόντια αντανακλαστικά, υπεριδρωσία, μυική αδυναμία, εξόφθαλμος.
Αν ο ιατρός σας υποπτευθεί υπερθυρεοειδισμό θα παραγγείλει τη διενέργεια εξετάσεων αίματος όπου μετρώνται τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών. Άλλες εργαστηριακές εξετάσεις που μπορεί να χρειαστούν για τη διάγνωση του υπερθυρεοειδισμού είναι η μέτρηση διαφόρων θυρεοειδικών αντισωμάτων, ο υπέρηχος και το σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς.
Θεραπεία υπερθυρεοειδισμού
Οι περισσότεροι ασθενείς με υπερθυρεοειδισμό χρειάζονται αρχικά τη χορήγηση β-ανταγωνιστών, όπως η προπανολόνη. Τα φάρμακα αυτά μειώνουν την ταχυκαρδία και τον τρόμο των χεριών, ανακουφίζοντας τους ασθενείς από αυτά τα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού μέχρι να δράσουν οι πιο ειδικές θεραπείες.
Ο υπερθυρεοειδισμός πιο συχνά αντιμετωπίζεται με τα αντιθυρεοειδικά φάρμακα που μπλοκάρουν την παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών. Το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο είναι η μεθιμαζόλη.
Το ραδιενεργό ιώδιο ουσιαστικά καταστρέφει τον θυροεοειδή αδένα. Χρησιμοποιείται ως μια μόνιμη λύση για τη θεραπεία της νόσου Graves και των υπερλειτουργούντων όζων του θυρεοειδούς.
Μια άλλη επιλογή είναι το χειρουργείο όπου αφαιρείται τμήμα του ή όλος ο θυρεοειδής αδένας. Το χειρουργείο χρησιμοποιείται όλο και πιο σπάνια σήμερα για τη θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού.
Οι ασθενείς που θεραπεύτηκαν με χειρουργείο ή ραδιενεργό ιώδιο χρειάζονται σχεδόν πάντα θεραπεία με θυρεοειδικές ορμόνες για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Πρόγνωση υπερθυρεοειδισμού
Ο υπερθυρεοειδισμός που προκαλείται από φλεγμονή του αδένα (θυρεοειδίτιδα) συνήθως παρέρχεται μετά από μερικούς μήνες.
Οι ασθενείς με υπερθυρεοειδισμό λόγω νόσου Graves που έλαβαν αντιθυρεοειδικά φάρμακα μπορούν να έχουν παρατεταμένες υφέσεις όπου δε χρειάζονται καμιά αγωγή.
Το ραδιενεργό ιώδιο είναι μια αποτελεσματική θεραπεία του υπερθυροειδισμού που προκαλείται είτε από νόσο Graves, είτε από όζο ή όζους που υπερλειτουργούν. Πολλοί ασθενείς θα αναπτύξουν υποθυροειδισμό μετά από αυτή τη θεραπεία, ο οποίος διορθώνεται εύκολα με την ημερήσια λήψη ενός χαπιού θυροξίνης.
ΠΗΓΗ: www.polyiatreiomedica.gr
