Τον άνθρωπό σου, δεν θα τον βρεις ποτέ στο παρελθόν

Είναι αυταπάτη να ονομάζεις άνθρωπο σου, αυτόν που γυρίζεις πίσω να τον ψάξεις! Ο άνθρωπος σου είναι η πρώτη σου καλημέρα, και η πρώτη σου καληνύχτα.

Ο άνθρωπος σου, σου σκουπίζει το φαγητό που τρώτε μαζί, με ένα του φιλί, που τρέχει να σου φέρει νερό όταν πνίγεσαι και σε ξεδιψάει όταν ξεραίνεται το στόμα σου από το άγχος της ημέρας.

Ο άνθρωπος σου σε χαλαρώνει, δεν σε αγχώνει! Έρχεται κάθε μέρα και νύχτα με χαρά να ξαπλώσει δίπλα σου, να σε πάρει αγκαλιά, να χαθείτε ο ένας μέσα στον άλλον, να ζήσετε τον έρωτα και την ευτυχία συγχρόνως.

Ο άνθρωπος σου είναι αυτός που, όταν οι πάντες σε έχουν απορρίψει, σε έχουν κρίνει και κοροϊδέψει και το πέρασμα τους άφησε μόνο μοναξιά, θα σε δεχτεί όπως είσαι! Δε θα ρωτήσει, δε θα ψάξει, απλά θα σου ανοίξει μια αγκαλιά που ποτέ δεν πίστευες ότι υπάρχει!

Ο άνθρωπος σου δεν θα σου αφήσει ποτέ περιθώρια ανασφάλειας, θα σου δίνει τα πάντα χωρίς να ζητήσεις τίποτα και, όσα λάθη να ψάχνεις να του βρεις, απλά δεν θα του βρίσκεις. Γιατί απλά, αυτή είναι η δική σου πόρτα και άνοιξε! Ξέρω τώρα που τα διαβάζεις σου φαίνεται απίστευτο ότι υπάρχει αυτός ο άνθρωπος.

Περίμενε, κάνε υπομονή. Υπάρχει κάπου και για σένα, μην κοιτάς πίσω σου, είναι ακριβώς μπροστά σου, είναι δίπλα σου!

Γράφει η Ειρήνη Πυλαρινού

loveletters.gr