Όταν προκαλούν την υπομονή μας χαμογελάμε ειρωνικά

Μεγάλο χάρισμα η υπομονή, με υπερδύναμη μοιάζει

Τι καλά που θα ΄ταν, αν αυτός που τη μοίρασε είχε δώσει σε όλους μας από λίγη και δεν ξεχνούσε μερικούς-μερικούς. Κάποιοι, βλέπετε, έχουν τόση υπομονή που σκάνε και γάιδαρο, ενώ άλλοι βγαίνουν, με μία μόνο κουβέντα παραπάνω, εκτός εαυτού. Τους πρώτους, πιστεύω, τους θαυμάζουμε, μα μας εκνευρίζουν αφάνταστα, ενώ τους δεύτερους τους κατανοούμε και συμπάσχουμε.

Πως αντιδράτε εσείς λοιπόν όταν προκαλούν την υπομονή σας;;

Υπάρχετε εσείς που χαμογελάτε ειρωνικά. Τι να πω για σας, ήδη το χαμόγελο σας το έχω κάνει εικόνα. Συνοδεύεται, φαντάζομαι κι απ’ το κατάλληλο βλέμμα που σκοτώνει άνθρωπο. Είστε η περίπτωση του «Δεν ανοίγω τώρα το στόμα μου γιατί θα ξεσπάσει Τρίτος Παγκόσμιος»· το χαμόγελο σας, όμως, προδίδει την απειλή αυτή. Ξέρετε, με το να μην απαντάτε καν στο άτομο που προκαλεί την υπομονή σας, το εκνευρίζετε κι αυτό. Το ειρωνικό υφάκι σας, σας έχει βγάλει πολλές φορές ασπροπρόσωπους κι υπεράνω, είμαι σίγουρη. Την απάντηση σας τη δίνετε έμμεσα και με στιλ.

Μετά είστε και εσείς που ωρύεστε και αντιδράτε. Χαμηλώστε την ένταση, σας παρακαλώ, έχω πονοκέφαλο. Δεν επιτρέπετε σε κανέναν να παίξει με την υπομονή σας, του το βγάζετε ξινό. Όποιος το έχει δοκιμάσει, εύχεται να μην το είχε κάνει ποτέ. Υαλικά, πορσελάνες, καλά σερβίτσια δεν έχετε στο σπίτι σας, ε; Όπως, επίσης, δεν έχετε κι άγνωστους σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων γύρω απ’ το σπίτι σας. Όλοι σας έχουν ακούσει, όλοι σας έχουν κάνει παρατήρηση που ωρύεστε μεσημεριάτικα κι ας ελπίσω μόνο ότι δεν έχουν όλοι καλέσει το 100. Θεέ μου, μη μου πείτε μόνο ότι ρίχνετε και καμιά μπουνιά, αν χρειαστεί.

Καλώς και τα παιδιά!! Εσάς λέω που το παίζετε ζεν εκνευρίζοντας το άλλο πρόσωπο ακόμα περισσότερο απ’ ό,τι εκείνο εσάς. Βράζετε μέσα σας, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Όπως, επίσης, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι επαναλαμβάνετε συνεχώς «Είμαι ήρεμος, τίποτα δεν μπορεί να με εκνευρίσει. Οοομ». Πολλά συγχαρητήρια που κάτι τέτοιο πιάνει. Με γιόγκα και διαλογισμό πώς τα πάμε; Είναι αυτό που λέμε απ’ το ένα αυτί μπαίνουν κι απ’ το άλλο βγαίνουν οι βλακείες του ατόμου που στέκεται απέναντί σας, ε; Ξεσπάτε μετά μόνοι σας όταν δε σας βλέπουν ή δεν μπαίνετε καν στον κόπο; Αυτό δεν το ‘χω καταλάβει.

Τελευταίοι και καταϊδρωμένοι… Ορίστε; Δε βιάζεστε; Ναι, ξέχασα, εσάς η υπομονή σας είναι ανεξάντλητη. Βρε, τι λέγαμε πριν για κάτι γάϊδαρους; Ναι, εσείς τους σκάτε τελικά. Δεν πρέπει να έχετε πει ποτέ αυτό το γνωστό «Η υπομονή έχει και τα όρια της», σωστά; Εκνευρισμένοι έχετε υπάρξει ποτέ ή μόνο εκνευρίζετε τους άλλους; Τι να πω, εκπλήσσομαι που υπάρχετε, σας θαυμάζω, μα μου τι δίνει που έχετε πάνω σας την υπομονή όλου του κόσμου, στερώντας την απ’ όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Ας, το δούμε κι αλλιώς. Είστε εσείς που μας ανέχεστε, γι’ αυτό σας ευχαριστούμε. Κρατάμε αυτό, καλύτερα.

Συντάκτης: Δήμητρα Λογοθέτη

Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

πηγή: pillowfights.gr