Λιπώδες ήπαρ: Πώς να ανιχνεύσετε εγκαίρως την πιο κοινή παθολογία του ήπατος

Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος επηρεάζει πλέον 1 στους 3 ενήλικες. Η εξέλιξή της είναι αργή και στα αρχικά στάδια μπορεί να ανακοπεί, αλλά κάποια στιγμή γίνεται μη αναστρέψιμη.

Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος είναι μια σιωπηλή νόσος που συνήθως εντοπίζεται όταν είναι αρκετά προχωρημένη. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να γίνει; Καθόλου. Είναι δύσκολο να διαγνωστεί, αλλά όχι μη ανιχνεύσιμη, και όταν ανακαλύπτεται νωρίς, οι επιπτώσεις της μπορούν να αντιστραφούν ή τουλάχιστον να ανακοπεί η εξέλιξή της. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να το γνωρίζετε.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζετε είναι ότι πρόκειται για την πιο συχνή ηπατική νόσο στον κόσμο, η οποία προσβάλλει 1 στους 3 ενήλικες και το 10% των παιδιών, αν και οι περισσότεροι πάσχοντες δεν το γνωρίζουν. Η επίσημη ονομασία της δεν είναι πλέον μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος, αλλά μεταβολική ηπατική στεάτωση. «Κάναμε αυτή την αλλαγή για να δώσουμε έμφαση στη μεταβολική δυσλειτουργία», εξήγησε ο Jeffrey Lazarus, επικεφαλής της ομάδας Health Systems Research στο Ινστιτούτο Παγκόσμιας Υγείας της Βαρκελώνης (ISGlobal), στη συζήτηση Fatty liver: an underdiagnosed disease that affects more than a third of the population, που διοργάνωσε η CaixaResearch. «Αυτό θα μας βοηθήσει να προωθήσουμε τη συνεργασία μεταξύ ενδοκρινολόγων και ιατρών πρωτοβάθμιας περίθαλψης για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, το οποίο αποτελεί σημαντική απειλή για τη δημόσια υγεία».

Γιατί η έγκαιρη ανίχνευση είναι τόσο σημαντική

Η ασθένεια αυτή συνδέεται στενά με την παχυσαρκία και τον διαβήτη. Στην πραγματικότητα, στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να ειπωθεί ότι προκαλείται από το υπερβολικό κοιλιακό λίπος στα παχύσαρκα άτομα, το οποίο συσσωρεύεται και στο ήπαρ.

Όμως το ήπαρ «δεν είναι το κατάλληλο μέρος για τη συσσώρευση λίπους», σύμφωνα με τον Antonio Zorzano, διευθυντή του εργαστηρίου Complex Metabolic Diseases and Mitochondria στο Ινστιτούτο Έρευνας στη Βιοϊατρική (IRB Barcelona). «Και αυτό οδηγεί σε αύξηση της φλεγμονής του ήπατος». Η διαδικασία της νόσου μπορεί να συνοψιστεί ως εξής:

• Μια φάση κατά την οποία υπάρχει μόνο συσσώρευση λίπους.
• Μια φάση κατά την οποία υπάρχει μόνο συσσώρευση λίπους στο ήπαρ, η οποία ονομάζεται ηπατική στεάτωση.
• Η συσσώρευση λίπους συνοδεύεται από την ανάπτυξη φλεγμονής. Αυτό ονομάζεται στεατοηπατίτιδα.
• Με την πάροδο του χρόνου, εμφανίζεται πρόσθετη βλάβη στη δομή του ήπατος, η οποία οδηγεί σε αυτό που είναι γνωστό ως ίνωση.
• Η ίνωση εξελίσσεται σε κίρρωση, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε καρκίνο του ήπατος

Πρόκειται για μια αργή διαδικασία κατά την οποία το ήπαρ επιδεινώνεται προοδευτικά. Στα αρχικά στάδια είναι δυνατόν να επιβραδυνθεί (και μερικές φορές να αντιστραφεί) η επιδείνωση, αλλά στα μεταγενέστερα στάδια είναι δυνατές μόνο λύσεις διάσωσης, όπως η μεταμόσχευση ήπατος.

Προειδοποιητικά σημάδια της λιπώδους νόσου του ήπατος;

Το μεγάλο εμπόδιο για την έγκαιρη ανίχνευση της λιπώδους νόσου του ήπατος είναι ότι κατά τη διάρκεια των πρώτων σταδίων, τα οποία μπορεί να διαρκέσουν για δεκαετίες, «δεν υπάρχουν απαραίτητα εξωτερικά συμπτώματα», δήλωσε ο Zorzano. «Πρόκειται για μια ασθένεια που είναι σιωπηλή στα αρχικά της στάδια».

«Ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να έχουν ένα αίσθημα αυξημένης κόπωσης, κούρασης και πολύ λίγο άλλο», πρόσθεσε. «Όταν δεν μιλάμε πλέον για στεάτωση ή στεατοηπατίτιδα, αλλά για ίνωση και κίρρωση, μπορεί να υπάρχουν μεγαλύτερες μεταβολές, αλλά όχι στα αρχικά στάδια», επέμεινε.

«Η νόσος αυτή είναι γνωστή ως ο σιωπηλός δολοφόνος», δήλωσε ο David Martínez Selva, επικεφαλής ερευνητής της ομάδας Διαβήτη και Μεταβολισμού στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Vall d’Hebron (VHIR). «Η εξέλιξή της είναι πολύ σταδιακή και οι περισσότεροι ασθενείς δεν παρατηρούν συμπτώματα στα αρχικά στάδια και επομένως δεν γνωρίζουν ότι πάσχουν από αυτήν».

Άνθρωποι που πρέπει να «προσέχετε» για τη λιπώδη νόσο του ήπατος

Ως εκ τούτου, η προσοχή σε πιθανά προειδοποιητικά σημάδια δεν αποτελεί πολύ χρήσιμη στρατηγική για την έγκαιρη ανίχνευση της νόσου. Αυτό που χρειάζεται είναι να την αναζητήσουμε σε όσους διατρέχουν υψηλό κίνδυνο λιπώδους νόσου του ήπατος, οι οποίοι είναι κυρίως όσοι πάσχουν από παχυσαρκία και διαβήτη τύπου 2.

Συνοπτικά, οι κύριοι παράγοντες κινδύνου για τη μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος είναι οι εξής

• Παχυσαρκία.
• Διαβήτης τύπου 2.
• Μεταβολικό σύνδρομο (δύο από τα ακόλουθα: υψηλή αρτηριακή πίεση, κεντρική παχυσαρκία, αθηρογενής δυσλιπιδαιμία – υψηλά τριγλυκερίδια ή χαμηλή HDL ή καλή χοληστερόλη – και υπεργλυκαιμία.

Η αναζήτηση του λιπώδους ήπατος με διάφορες διαγνωστικές εξετάσεις θα πρέπει να εστιάζεται σε άτομα με αυτούς τους παράγοντες.

Εργαλεία για την έγκαιρη ανίχνευση

Ο μόνος τρόπος για την ακριβή διάγνωση αυτής της παθολογίας είναι η διενέργεια βιοψίας ήπατος, αλλά η τεχνική αυτή αποφεύγεται επειδή είναι πολύ επεμβατική. Ευτυχώς, υπάρχουν όλο και περισσότερα διαθέσιμα εργαλεία που, αν και δεν είναι 100% ασφαλή, παρέχουν μια κατά προσέγγιση διάγνωση. Η χρήση πολλών από αυτά μπορεί να αυξήσει την αξιοπιστία.

«Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί διάφορες τεχνικές που προσπαθούν να κάνουν διάγνωση αυτής της νόσου», επιβεβαίωσε ο Martinez. Πρόκειται για μεθόδους “που βασίζονται στην απεικόνιση και αναπτύσσονται επίσης βιοδείκτες”.

Μια απλή εξέταση αίματος δεν μπορεί να διαγνώσει το λιπώδες ήπαρ, αλλά μπορεί να παράσχει πολύ σημαντικές ενδείξεις. «Εάν τα επίπεδα των αμινοτρανσφερασών (τρανσαμινάσες) είναι αυξημένα, αυτό υποδηλώνει ότι μπορεί να υπάρχει μεταβολή στην ηπατική λειτουργία, η οποία απαιτεί περαιτέρω ανάλυση».

Άλλες εύκολα μετρήσιμες παράμετροι από τις οποίες μπορεί να διευκρινιστεί η διάγνωση με πιο εξειδικευμένες μεθόδους είναι τα επίπεδα των κυκλοφορούντων τριγλυκεριδίων, τα επίπεδα της HDL χοληστερόλης, η συγκέντρωση γλυκόζης, η αρτηριακή πίεση και ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ).

«Κλινικά, η έμφαση σήμερα δίνεται στη μη επεμβατική διάγνωση. Ένα από τα πιο συνηθισμένα εργαλεία είναι ο δείκτης FIB-4, ο οποίος μετρά τη δραστηριότητα της ALT και της AST (δύο τύποι ενζύμων που υπάρχουν στο ήπαρ), καθώς και τον αριθμό των αιμοπεταλίων. Αυτό συμβάλλει στη μείωση του αριθμού των ατόμων που πρέπει να διαγνωστούν αργότερα με βιοδείκτες αίματος ή με μεταβατική ελαστογραφία, μια διαγνωστική απεικονιστική εξέταση», δήλωσε ο Lazarus.

Πρόληψη και θεραπεία της λιπώδους νόσου του ήπατος

Τα μέτρα για την πρόληψη της εμφάνισης της λιπώδους νόσου του ήπατος ή για την αποφυγή της εξέλιξής της όταν βρίσκεται σε πολύ πρώιμο στάδιο είναι πολύ παρόμοια με εκείνα που χρησιμοποιούνται για τον περιορισμό των καρδιαγγειακών παθήσεων: ένας υγιεινός τρόπος ζωής που βασίζεται σε ένα υγιεινό διατροφικό πρότυπο (όπως η μεσογειακή διατροφή), με ιδιαίτερη έμφαση στην ελαχιστοποίηση της πρόσληψης ζάχαρης και κορεσμένων λιπαρών- και τακτική σωματική άσκηση. Αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές είναι επίσης απαραίτητες στα πιο προχωρημένα στάδια για την πρόληψη της σοβαρότερης και ταχύτερης επιδείνωσης του ήπατος.

Όταν η νόσος έχει προχωρήσει, η θεραπεία είναι πιο σύνθετη. «Δεν υπάρχουν ειδικά εγκεκριμένες φαρμακευτικές θεραπείες για τη στεατοηπατίτιδα», δήλωσε ο Martinez. Ωστόσο, η εικόνα μπορεί σύντομα να αλλάξει, επειδή διερευνώνται ορισμένα πολύ υποσχόμενα φάρμακα. «Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτα που μπορούμε να κάνουμε», είπε. Για παράδειγμα, «υπάρχουν φάρμακα για τον διαβήτη που βοηθούν, αν και δεν είναι ακόμη σαφές τι μπορούμε να κάνουμε», είπε.

Σε κάθε περίπτωση, όταν το στάδιο της κίρρωσης έχει επιτευχθεί, δεν υπάρχει σχεδόν κανένα περιθώριο δράσης.

ΠΗΓΗ: www.healthstat.gr

ΠΗΓΗ: www.giatros-in.gr