Κάθε χρόνο, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο διαγιγνώσκονται με καρκίνο. Πάνω από τους μισούς εξ αυτών πεθαίνουν εξαιτίας της “επάρατης νόσου”, ενώ οι υπόλοιποι απλά την διαχειρίζονται.
Για κάποιους, ο καρκίνος υποχωρεί ή περνάει σε φάση ύφεσης μέσω της χημειοθεραπείας, ή της ακτινοθεραπείας, όπου υπάρχει πιθανότητα ακόμα και πλήρους ανάρρωσης. Άλλοι υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του όποιου καρκινικού όγκου, ελπίζοντας ότι δεν έχουν μείνει καθόλου καρκινικά κύτταρα στον οργανισμό τους μετά την επέμβαση.
Ο στόχος, ωστόσο, είναι να αποφύγει κανείς τον καρκίνο εξ αρχής. Πώς, όμως, να το πετύχει αυτό, όταν τα πάντα γύρω μας φαίνεται πως με τον ένα ή άλλο τρόπο μπορεί να τον προκαλούν;
Με τόσα πολλά πράγματα που φέρεται να συμβάλλουν στον κίνδυνο καρκίνου, είναι εύκολο να φτάσει κανείς στο σημείο να ανησυχεί υπερβολικά για το κάθε τι που τρώει ή κάνει, ειδικά όταν νέες μελέτες προειδοποιούν για μια νέα ουσία, προϊόν, ή συμπεριφορά που “είναι καρκινογόνα”. Μερικές φορές, δεν είναι αυτή ακριβώς ολόκληρη η αλήθεια. Άλλες φορές, απλά δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για να αποτελεί “κανόνα” σε ό,τι αφορά τον καρκίνο.