Ερωτήσεις χωρίς απάντηση
” Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπόρεσαν να βιάσουν μια κοπέλα.
Δεν μπορώ να καταλάβω πως μετά τον βιασμό μπόρεσαν να τη χτυπήσουν με τέτοια αγριότητα στο κεφάλι.
Δεν μπορώ να καταλάβω, πως όταν τους παρακαλούσε ζωντανή και αιμόφυρτη για βοήθεια, δεν ξύπνησε κάτι μέσα τους που να τους κάνει να σταματήσουν.
Δεν μπορώ να καταλάβω πως έτσι όπως την έβλεπαν, έτσι όπως την άκουγαν, είχαν την ψυχραιμία να την φορτώσουν σε ένα βανάκι και να τη ρίξουν ζωντανή σε ένα γκρεμό.
Δεν μπορώ να καταλάβω πως όταν γύρισαν από αυτόν τον γκρεμό, δεν ένιωσαν την ανάγκη να τρέξουν, να βουτήξουν πανικόβλητοι στη θάλασσα για να τη σώσουν.
Δεν μπορώ να καταλάβω πως όταν έφτασαν στο σπίτι τους και βάλθηκαν να καθαρίζουνε μια λίμνη από αίματα, δεν αφυπνίστηκε η συνείδηση τους.
Δεν μπορώ να καταλάβω πως κοιμήθηκαν το βράδυ.
Δεν μπορώ να .καταλάβω πως την επόμενη ημέρα δεν ξύπνησαν με εφιάλτες, και πως δεν έτρεξαν σοκαρισμένοι να παραδοθούν.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν έχουν αυτοκτονήσει από τύψεις ακόμα.
Αλλά αυτό που περισσότερο δεν μπορώ να καταλάβω, είναι πως μετά από όλα αυτά, βρήκαν ανθρώπους ικανούς να τους υπερασπιστούν.”
.
