Δύσκολο να είσαι γυναίκα αληθινή. Θέλει αντοχή, ανοχή, θέλει ψυχή.

Εμείς οι γυναίκες είμαστε αλλόκοτα πλάσματα.

Οργίζομαι όταν ανακαλύπτω ότι γύρω μου υπάρχουν γυναίκες σαν την Ωραία Κοιμωμένη, που ζουν στη χώρα των παραμυθιών.

Γυναίκες, άβουλες, άχρωμες, άοσμες, άγευστες. Ζουν πραγματικά στον κόσμο των θαυμάτων.

Θέλουν να πιστεύουν ότι η ζωή τους είναι βασισμένη σε ένα παραμύθι με νεράιδες, μαγικά ραβδάκια, κορώνες, και γυάλινα γοβάκια.

Ανακαλύπτουν ενίοτε κάπου στη μέση του παραμυθιού την παρουσία του δράκου και της κακιάς μάγισσας, αλλά δε βλέπουν ποτέ ότι το παραμύθι δεν πάει για…happy end!

Γυναίκες χαμένες στον κόσμο τους, επίμονες, απαιτητικές, που δε δέχονται αντιρρήσεις και μόλις τους αποδείξεις πόσο λάθος είναι βάζουν τα κλάματα πάνω από την ΙΟΝ αμυγδάλου.

Η κατηγορία όμως των γυναικών που με βγάζει από τα ρούχα μου, είναι οι «κατά φαντασίαν επιτυχημένες».

Που νομίζουν ότι έχουν την τέλεια οικογένεια, τον τέλειο σύζυγο, τα τέλεια παιδιά, το τέλειο σπίτι…

Και από την τόση τελειότητα, φτύνονται πεντακόσιες φορές την ημέρα, να μη βασκαθούν και πάθει τίποτα η βιτρίνα.

Είναι δύσκολο πράγμα να είσαι γυναίκα αληθινή. Θέλει αντοχή, ανοχή, θέλει ψυχή.

Πρέπει να μάθεις να ακούς και να βλέπεις τα γεγονότα «αλλιώς».

Έμαθα να βλέπω τα πράγματα τετράγωνα.

Τι σημαίνει»τετράγωνα»; Πως σαν γυναίκα ξέρω πλέον ποια είμαι, τι θέλω, τι δεν θέλω, πού είμαι σωστή, πού είμαι λάθος και βασικά ποιος είναι ο ρόλος μου.

Όταν τα συνειδητοποιήσεις όλα αυτά θα αισθανθείς πληρότητα και θα προσπαθήσεις να καθοδηγήσεις τα γεγονότα με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αντικειμενικότητα, ψυχραιμία και ωριμότητα.

Με αυτό τον τρόπο δεν θα αισθάνεσαι σαν βοτσαλάκι που το παρασέρνει το ποτάμι, αλλά σαν βράχος που αντιστέκεται.

Γιατί κάποια στιγμή έρχεται και η ώρα του απολογισμού.

Αν ο απολογισμός είναι θετικός, τότε θα αποτελέσουμε τις γιαγιάδες εκείνες, που όλοι τις αγαπούν.

Αν όμως είναι αρνητικός, θα μας βλέπουν σαν τις κακιές μάγισσες των παραμυθιών, που γκρεμοτσάκισαν ζωές…

ΠΗΓΗ: www.anapnoes.gr