Τώρα, θα σε προσέχω εγώ κορίτσι μου

Ούτε για τον παράδεισο, ούτε για την κόλαση.

Για ένα μέρος που δεν θα έχεις ξαναπάει ποτέ.

Μια πόλη που δεν θα έχεις αναμνήσεις και δεν θα έχεις ξαναπερπατήσει ποτέ.

Θα περάσω να σε πάρω. Όχι, δεν θα σε έχω ειδοποιήσει.

Θέλω να δω την έκπληξη στο βλέμμα σου.

Θα ρισκάρω ακόμα και την άρνησή σου.

Θα πάρεις δυο ρούχα, ότι προλάβεις και θα μπεις στο αυτοκίνητο.

Όχι, δεν θα σε ρωτήσω αν συμφωνείς. Δεν είναι η ώρα για συζητήσεις.

Έχω αποφασίσει.

Σε άφησα καιρό να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου, να κάνεις τα πράγματα όπως ήθελες.

Τώρα, θα γίνουν όπως θέλω εγώ.

Θα αποφασίσω για εμάς τον προορισμό.

Θα αποφασίσω για εμάς με τι θα ταξιδέψουμε και πού θα μείνουμε.

Θα σου κλείσω το κινητό και θα το κλείσω σε ένα συρτάρι μαζί με το δικό μου.

Θα είναι δυο μέρες δικές μας. Χωρίς κανέναν άλλο να μπορεί να μας βρει. Χωρίς κανέναν άλλο να μπορεί να μας αγγίξει.

Θα σε δω αχτένιστη, άφτιαχτη. Θα σε μυρίσω, θα σε αγγίξω, θα σε νιώσω.

Θα είσαι δικιά μου.

Θα μου ανήκεις.

Και θα είμαι εγώ αυτός που θα σε φροντίσει.

Θα είμαι εγώ εκεί για τις δικές σου ανάγκες.

Θα είμαι εγώ εκεί για να σε κάνω να χαμογελάσεις από την αρχή.

Θα σε ακούσω. Αντέχω να σε ακούσω. Αντέχω να μου πεις για εκείνον, για τις πληγές που σου άφησε φεύγοντας.

Αντέχω να σε δω να κλαις, να ξεσπάς. Αντέχω να σε σηκώσω από το πάτωμα για να αρχίσουμε να περπατάμε παρέα.

Και μη φοβάσαι. Δεν θα αγγίξω τις πληγές σου.

Όμως τώρα, αποφασίζω εγώ.

Γιατί κορίτσι μου όμορφο, δεν έκανες και πολύ καλή δουλειά προσέχοντας τον εαυτό σου.

Και τώρα, θα σε προσέξω εγώ.

Γράφει ο Αλέξανδρος Χωριανούδης