Τι Κρίμα, Να Μην Ξέρεις Πώς Είναι Να Σ’Αγαπούν Αληθινά.

Τι Κρίμα, Να Μην Ξέρεις Πώς Είναι Να Σ’Αγαπούν Αληθινά.

Ξέρεις πόσο όμορφο είναι σε αγαπούν; Μα τι σου λέω..

Αν έστω και λίγο είχες νιώσει την αγάπη που κάποιοι σου χάρισαν απλόχερα και ανιδιοτελώς ίσως σήμερα, τώρα, αυτή τη στιγμή που με διαβάζεις, κάτι μέσα σου να υπάρχει για μένα.

Ίσως να κοιτάξεις το κινητό σου και δίχως δισταγμό να με πάρεις τηλέφωνο και να μου πεις ένα “έρχομαι”.

Advertisement

Μα τι κάθομαι και σκέπτομαι!

Με παραμυθιάζω όπως έκανα από την πρώτη φορά μαζί σου.
Ένα παραμύθι ήσουν.

Η Σταχτοπούτα ήμουν που έχασε το γοβάκι της και εσύ σαν τον καλό πριγκιπόπουλο έψαξες με βρήκες και πίστεψα στο αυτοί έζησαν καλά και εμείς καλύτερα.

Advertisement

Μόνο που αυτό το εμείς εμένα με τσάκισε.

Δεν ήταν γιατί δεν ήσουν το πριγκιπόπουλο μου, ήταν ότι σε κάθε σου κίνηση έψαχνα να βρω το δράκο του παραμυθιού μας. Και όσο ήθελαν όλοι να με καθησυχάζουν εγώ έβλεπα το δράκο μας.

Και όσο καιγόμουν στις φωτιά του εγώ πάλι έτρεχα χαρούμενη σε μένα.

Μα έτσι δεν κάνουν στα παραμύθια άλλωστε ;

Όμως εγώ θυμάμαι ότι το πριγκιπόπουλο σκότωνε πάντα τον δράκο. Και γινόταν ο ήρωας στα μάτια της.

Μόνο που στο δικό μας παραμύθι ο δράκος τελικά ήσουν εσύ.

Κάθε φορά που έκανες λάθος έβγαζες φωτιά και τα σάρωνες όλα. 

Και εγώ ήμουν εκεί να μαζεύω τα αποκαΐδια μας. 
Τόσες φόρες!

Και τώρα την τελευταία φορά που δεν είχες τι άλλο να κάψεις γύρω σου, έτσι, δίχως σκέψη, έκαψες εμένα. 

Εμένα που το μόνο που σου ζήτησα ήταν να ζήσουμε εμείς καλά και οι άλλοι καλύτερα.

Εμένα που δε ζήτησα τίποτα περισσότερο από αυτό που εσύ μπορούσες να δώσεις.

Εμένα που ήμουν εκεί και περίμενα να σε πάρω αγκαλιά κάθε φορά που κάποιος σου έσπαγε τα φτερά σου.

Εμένα που δεν φοβήθηκα ποτέ και κανένα σε ότι αφορούσε εσένα.

Εμένα που μου χάρισες ένα παραμύθι δίχως το happy end.

Εμένα που θα με κοιτάς και θα λες στο εαυτό σου γιατί;

Εμένα που θα σε κοιτώ και θα αναρωτιέμαι.

Εμένα που όταν θα με δεις θα κατεβάσεις το βλέμμα σου θα γυρίσεις την πλάτη σου και θα φύγεις!

Εμένα που δεν κατάλαβες πόσο σημαντικός υπήρξες στην ζωή μου.

Εμένα που το μόνο που έχω να σου πω είναι..

Λυπάμαι.

Γράφει η Θέμις Κυριακάκη

Πηγή: loveletters.gr

Related Posts