Θα Είμαι Δίπλα Σου, Ως Του Ουρανού Τα Όρια…

Αυτοκολλητάκι μου…

Αυτό ήσουν για μένα εκ γενετής. Ένα σώμα με δύο χέρια κολλημένα μόνιμα πάνω μου. Έτσι σε αποκαλούσα για χρόνια πολλά. Τρόμαξα από την αγάπη που ένιωσα για σένα.

Έγινα άλλος άνθρωπος, με ένα κομμάτι μου μόνιμα να λείπει. Εις γνώσιν μου με τον πόνο και τη λαχτάρα που ορίζει το μεγαλείο της μητρότητας. Στάθηκα ευλογημένη που με διάλεξες να σε φέρω στον κόσμο.

Τώρα στέκομαι δίπλα σου κι εξαφανίζομαι, η μαμά Σωτήρας του τότε συρρικνώνεται σε μια γυναίκα μισή μερίδα για τα μέτρα σου, που σ αντικρίζει ψηλό, αγέρωχο και δυνατό, με απορία αλλά κι αγάπη απέραντη.

Εσένα, ένα λεβέντη δύο μέτρα που ενηλικιώθηκες πριν λίγο καιρό και τώρα ξεκινάς την κούρσα των Πανελλήνιων.

Φαίνεσαι στωικά ψύχραιμος. Είσαι όμως; Σε παρατηρώ σιωπηλά καιρό τώρα. Δεν ξέρω ποια είναι η σωστή στάση να σταθώ δίπλα σου. Πολλές φορές τα μηνύματα που στέλνεις σε μένα είναι ασαφή. Δεν ξέρω τι περιμένεις από μένα.

Ίσως ούτε εσύ γνωρίζεις τι θες πραγματικά να γίνει τώρα εδώ που συναγωνίζεσαι για μια θέση σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα, που θα ανοίξει το δρόμο για την επαγγελματική σου εξέλιξη. Είναι έτσι όμως τελικά; Δεν έχω, ψυχή μου, μαγικές συμβουλές.

Καλώς ή κακώς αυτές τις συμπληγάδες των περιβόητων Πανελλήνιων τις περάσαμε πολλοί. Το πού βρεθήκαμε εν τέλει πολλές φορές δεν είχε καμία σύνδεση ή σχέση με όλο αυτό το τεστ υπομονής, νεύρων και παπαγαλίστικης εκπαίδευσης, που οδηγεί τους μαθητές σε κυνήγι βαθμών ωσάν θηρία!

Από δω λοιπόν, από αυτή τη σελίδα θέλω να πω Καλή Επιτυχία και ας γίνει πραγματικά αυτό που είναι καλύτερο για σένα.

Γιατί καλύτερο είναι αυτό που σε κάνει να γουστάρεις τη ζωή, να θες και να έχεις όρεξη να προσφέρεις, να ξυπνάς με χαμόγελο και να καλημερίζεις την κάθε μέρα σου κι όχι να γίνεις άλλο ένα πτυχιούχο γρανάζι, που απλά συντηρεί ρουτίνες και βλέπει τη επαγγελματική του απασχόληση σαν δουλειά κι όχι εργασία.

Καταλαβαίνεις τη διαφορά έτσι δεν είναι; Στη δουλειά σκύβεις το κεφάλι και πας για τη ρημάδα την επιβίωση, στην εργασία προσφέρεις έργο.

Τη δική σου δημιουργία και στίγμα σε τούτη τη ζήση που όλοι κοπιάσαμε για να αφήσουμε τη σφραγίδα μας. Φρόντισε η δική σου να είναι ανεξίτηλη, να κάνει τον κόσμο ωραιότερο όπως Εσύ εννοείς την ομορφιά.

Είμαι και θα παραμείνω ο πιο θερμός υποστηρικτής σου. Όλο αυτό εδώ είναι απλά μια στάση, μια δοκιμή με τον εαυτό Σου. Τα καλύτερα σε περιμένουν εκεί μπροστά.

Θα ‘μαι πάντα κάπου παραδίπλα να καμαρώνω… Μία μάνα ενός μαθητή των φετινών Πανελλήνιων. Κι έχουμε συνέχεια. Στου ουρανού τ’ όριο ή ακόμη και πιο πέρα αν θες… Μαζί Σου!

Γράφει η Ζωή Τριανταφυλλοπούλου

Πηγή: loveletters.gr