Όταν κλαίει μια δυνατή γυναίκα

Κι ήρθε η μέρα που την είδες να λυγίζει.

Την είδες να κλαίει κι αυτή τη φορά δεν μπήκε στον κόπο να κρύψει τα δάκρυά της, δεν μπήκε στον κόπο να φορέσει γυαλιά ή να γυρίσει το πρόσωπό της από την άλλη.

Κι εσύ τι έκανες;

Την κοίταξες περίεργα σαν να είχε κατέβει από άλλο πλανήτη και τις έδωσες μια σειρά από λόγους για τους οποίους δεν θα έπρεπε να κλάψει;

Της εξήγησες πως δείχνει αδύναμη;

Έκανες ότι δεν βλέπεις τον πόνο της και περίμενες “να της περάσει”;

Θύμωσες και τη ρώτησες “τι στο καλό έπαθε” και απαίτησες να συνέλθει και άμεσα;

Μπράβο σου…

Όχι αλήθεια, μπράβο σου, συγχαρητήρια, υποκλίνομαι στην υποκρισία σου!

Εκείνη ένιωθε!

Εκείνη, που για καιρό τώρα λογίστηκε για ατάραχη, για ψύχραιμη, για βράχος, είχε λυγίσει.

Δεν είχε άλλη δύναμη. Της είχε τελειώσει.

Προσπαθούσε τόσο πολύ, για τόσο καιρό, μόνο που τώρα, δεν είχε άλλο!

Κι εσύ;

Εσύ απλά, δεν κατάλαβες!

Εσύ δεν άνοιξες τα χέρια σου, δεν την έβαλες μέσα να ησυχάσει. Δεν της επέτρεψες να νιώθει.

Ξέρεις, εκείνη η γυναίκα που έκλαψε μπροστά σου, δεν είχε χάσει τον έλεγχο.

Δεν είχε χάσει την αυτοσυγκράτησή της.

Σε είχε εμπιστευτεί.

Σου είχε δώσει την ευκαιρία να γίνεις για λίγο η δύναμή της.

Σου είχε δώσει την ευκαιρία να την κρατήσεις.

Δεν σου είχε ζητήσει τίποτα. Σου είχε δώσει πολλά.

Κι εσύ το μόνο που χρειαζόταν ήταν να της πεις πως δεν είναι ανάγκη να είναι πάντα δυνατή.

Δεν είναι ανάγκη να είναι πάντα εκείνη παρούσα για τους άλλους.

Το μόνο που χρειαζόταν, ήταν να νιώσει ασφαλής κοντά σου.

Ξέρεις, είμαστε ανθεκτικά πλάσματα οι γυναίκες.

Φέρνουμε στον κόσμο τη ζωή, εμπνέουμε, δημιουργούμε, παλεύουμε, μαχόμαστε, αγαπάμε στα άκρα κι

ερωτευόμαστε απόλυτα, και κάπου κάπου, πέφτουμε.

Κι όταν παίρνουμε το ρίσκο να πέσουμε, να είμαστε τρωτές, ευάλωτες μπροστά σας, τότε είναι ο δικός μας τρόπος να σας πούμε πως σας εμπιστευόμαστε.

Σήμερα λοιπόν, επέλεξε να μην κρύψει τα δάκρυά της.

Σήμερα, επελεξε να είναι αδύναμη.

Μπροστά σου.

Ή γίνε η δύναμή της, ή άστην… ξέρει εκείνη να ξανασηκώνεται..

Μόνο μην την κρίνεις.

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

ΠΗΓΗ: Fumara.gr  ,  loveletters.gr