Ο Φαύλος Κύκλος Που Δεν Έκλεισες, Σε Καταπίνει Στο Τέλος..

Ου μπλέξεις σε φαύλο κύκλο και πέσεις στη λούμπα του!

Έπαιζα με τον διαβήτη και πολύ χαρωπά και με ιδιαίτερη χάρη και επιδεξιότητα σχημάτιζα τα κυκλάκια μου αμέριμνα.

Και «τσουπ» μία απ’ τις κλασσικές φλασιές που τρώω ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Θυμήθηκα τους δικούς μου κύκλους, αυτούς που κάνουμε καθημερινά στη ζωή.

Αυτούς που προσπαθούμε χρόνια να απεμπλακούμε.

Αυτούς που τρέφουμε και μας τρέφουν.

Ξέρεις αυτές τις καταστάσεις που ενώ το εργάκι το ξέρεις, το έχεις δει πολλάκις εσύ εκεί το τραβάς το σκοινάκι σου και εκείνο με τη σειρά του τραβάει εσένα.

Αφήνεσαι να σε πάει ο δρόμος, να σε παρασύρει το ρέμα και γενικά αφήνεσαι στην αγκαλιά της παραφροσύνης και στα χάδια της παράνοιας.

Ψυχοφθόρες καταστάσεις θα μου πεις, αδιέξοδα θα μου πεις…

Και θα χεις και τα δίκια σου δε λέω!

Αλλά, αλλά…
Φυσάς, ξεφυσάς.
Βογκάς, ξεβογκάς…

Ώσπου την βρίσκεις με τον καημό σου, την βρίσκεις με το σαράκι σου.

Αρχίζεις σιγά, σιγά και την γουστάρεις αυτήν την κατάσταση.

Γίνεσαι φιλαράκι με την απόγνωση.

Δίνεις ρουφηχτά φιλιά στην απελπισία.

Αποκτάς μια ιδιαίτερη οικειότητα με τον πόνο.

Πιάνεις παρτίδες με τον μαζοχισμό.

Κύκλο στον κύκλο και περιστροφή στην περιστροφή.

Γύρω, γύρω απ’ το πρόβλημα.
Γύρω, γύρω απ’ τον άξονα σου.

Ξανά, μανά… φτου και απ’ την αρχή, φτου και απ’ το τέλος.

«Αυτοκαταστροφή» να δεις που το λένε όλο αυτό…

Κάποιοι κύκλοι λοιπόν καλώς ή κακώς παρά τη γοητεία τους, αν δεν βλέπεις φως στον ορίζοντα πρέπει να κλείσουν.

Σκληρό ρήμα το “πρέπει” δε λέω.

Αλλά και τι να κάνεις, πόσο να τους συντηρείς ;

Μήπως ήρθε η ώρα για κανέναν καινούργιο κύκλο;

Δε μας έφταναν δηλαδή οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια να έχουμε και τους φαύλους κύκλους από πάνω;

Ε όχι πάει πολύ, πάει πάρα πολύ!

Πηγή: loveletters.gr

Γράφει η Μοσχούλα Σολάκη