Μην Κατηγορείς Πάντα Τον Εγωιστή, Αν Δεν Τον Έχεις Καταλάβει.

Και για πείτε μου τελικά, ποιος δεν είναι εγωιστής;

Ίσως κάποιοι να είναι λίγο παραπάνω, χωρίς να σημαίνει ότι είναι άκαρδοι σκληροί ή ότι βάζουν πάνω απ’ όλα το ”εγώ” τους. Ίσως απλά αυτό να θέλουν να δείξουν και το πετυχαίνουν.

Είναι όμως σίγουρα παρεξηγημένοι.

Υπάρχουν πολλών ειδών, όπως οι ”πολύ εγωιστές” που αγγίζουν τα όρια της έπαρσης και οι ” λίγο εγωιστές” που αγγίζουν τα όρια της αποχαύνωσης. Βέβαια οτιδήποτε στην ακραία του μορφή δεν είναι καλό. Γνωστό αυτό.

Οι περισσότεροι όμως τα βάζουν με την πρώτη κατηγορία, αυτούς δηλαδή που πιο πολύ τους ενδιαφέρει το ”εγώ τους”. Γιατί ρε παιδιά; Επειδή είναι λιγότερο χειραγωγίσιμοι;

Το να είσαι τόσο πολύ εγωιστής σίγουρα δεν είναι καλό γιατί κάπου εκεί κρύβεται και μια δόση ανασφάλειας.

Το να θες μονίμως οι άλλοι να σου δείχνουν ενδιαφέρον ή σε ένα τσακωμό με ένα αγαπημένο σου πρόσωπο, να μην κάνεις ποτέ το πρώτο βήμα να τα ξαναβρείτε γιατί έτσι είναι σαν να κατεβαίνεις από το θρόνο σου και δεν το αντέχεις, σημαίνει ότι χρίζεις επιβεβαίωσης και αυτό σίγουρα δεν είναι καλό.

Ποτέ κανείς δεν υπερασπίστηκε τον εγωιστή άνθρωπο, και όλοι πάντα τους κακοχαρακτηρίζουν ως ”ο ψηλομύτης”.

Ίσως τελικά το να είσαι τόσο πολύ εγωιστής να μπορεί να καταταχτεί στα μειονεκτήματα σου, αλλά όχι να μπαίνεις σε μια κατηγορία μη προσεγγίσιμου ανθρώπου. Είναι άδικο και θα το αιτιολογήσω αμέσως.

Όταν κάποιος έχει την ταμπέλα του εγωιστή, πολλές φορές δε χρειάζεται καν να του μιλήσεις, το αντιλαμβάνεσαι από την εικόνα του, το βλέμμα του, το περπάτημα του, το ύφος του – συνήθως διακρίνεται μια υπερηφάνεια καθότι ”εγώ” είναι αυτό.

Δεν έχει καμία σημασία αν είναι χαμογελαστοί ή ανέκφραστοι, αν μιλάνε πολύ ή όχι, αν είναι έξυπνοι ή μη. Τα χαρακτηριστικά διαφέρουν.

Όμως, κανείς δεν μπορεί να τους πλησιάσει πέρα από το κανονικό, κανείς δεν μπορεί να τους γνωρίσει πραγματικά. Αναρωτιθήκατε ποτέ γιατί συμβαίνει αυτό; Ίσως γιατί δεν υπάρχει κανείς τόσο τολμηρός.

Αυτοί οι άνθρωποι, οι άνθρωποι που κοιτάζουν πρωτίστως τον εαυτό τους δεν το κάνουν εσκεμμένα επειδή θέλουν να μειώσουν τον απέναντι τους, το κάνουν εντελώς αυθόρμητα και το χρησιμοποιούν ως άμυνα.

Δεν προσπαθούν να σου δείξουν πόσο καλύτεροι είναι από σένα, ούτε να δείξουν ανωτερότητα. Απλά νιώθουν ότι με αυτόν τον τρόπο και με αυτή τη στάση δημιουργούν ένα νοητό τείχος που τους προστατεύει. Είναι ανασφαλείς αλλά και πολύ ευαίσθητοι.

Το να τους πλησιάσεις θέλει γερό στομάχι γιατί αφενός δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις και αφετέρου θα πιεστείς πολύ μέχρι να σε εμπιστευτεί και να καταστρέψει το νοητό τείχος.

Όταν όμως τους γνωρίσεις θα καταλάβεις πως είναι πολύ σπάνιοι άνθρωποι και αν καταφέρεις και τους ξεκλειδώσεις δεν θα βρεθείς ποτέ αντιμέτωπος με τον εγωισμό τους.

Γιατί στην τελική τι ψάχνουν; Κάποιον να κάνει ακριβώς αυτό να μην ”μασήσει”. Να μην σταθεί στα επιφανειακά.

Να τολμήσει να τους κερδίσει.

Και όταν πια η εμπιστοσύνη είναι με το μέρος του, ο εγωισμός θα έχει αποχωρήσει ολοσχερώς.

Γράφει η Μαρία Κοψιδά

Πηγή: loveletters.gr