Οι γυναίκες θάλασσες δε μαθαίνονται, αγαπιούνται…

Είναι κάτι γυναίκες, σπάνια πλάσματα, -σχεδόν θεϊκά-, γοητευτικές και μυστήριες, σαν θάλασσες…

Η αγκαλιά τους, τάζει ταξίδια μαγικά, κι ο θαυμαστός απόκρυφος κόσμος τους υπόσχεται κρυμμένους παραδείσους…

Αρκεί ν’ αντέχεις, ν’ ακολουθήσεις το ταξίδι τους και τότε θα σε ανταμείψουν με τον πιο ακριβοθώρητο θησαυρό, το βυθό τους…

Μαζί τους οι μέρες κι οι νύχτες είναι ένα ταξίδι μυστηρίου δίχως τελειωμό…

Τα βάθη τους όσο ασύλληπτα είναι, άλλο τόσο φαντάζουν συναρπαστικά…Και είναι!

Αρκεί ένα αμυδρό άγγιγμα όπως το κύμα που σκάει στην ακροθαλασσιά, για να σου ξεσηκώσουν όλο το είναι σου!

Μυστήρια πλάσματα, πλανεύτρες, δε χωράει ο νους που ξεκινά και που τελειώνει το ταξίδι μαζί τους…

Για μια γυναίκα θάλασσα αξίζει να νικήσεις κάθε ενδοιασμό σου…

Αξίζει να βουτήξεις στα άδυτα της ψυχής της ακόμη κι αν χρειαστεί να παλέψεις με δράκους και θεριά, κι ας φοβάσαι μη σε κατασπαράξουν…

Ακόμη κι αν σε παρασύρουν τα κύματά της τα αγριεμένα, ΑΞΙΖΕΙ να το τολμήσεις κι ας φοβάσαι μη πνιγείς!

Αν θα φτάσεις ποτέ, ν’ ακούσεις το τραγούδι της θα πλανευτεί το μυαλό σου…

Θα μαγευτείς τόσο, που θα ικετεύεις να σε παρασύρει στη δίνη της και ν’ αποπλανήσει κάθε κύτταρο του κορμιού σου..

Γιατί τις γυναίκες θάλασσες ακόμη κι αν τις φοβάσαι, δε τις βαριέσαι ποτέ…

Πάντα κάτι καινούργιο έχει να σου δώσει η βουτιά στα άδυτά τους…

Κάθε κύμα τους κρύβει τη γοητεία του ρίσκου…

Αν είσαι τυχερός και σου δείξουν το βυθό τους δε θα θες να γυρίσεις στη σιγουριά της στεριάς, ποτέ ξανά!

Αν σε ερωτευτούν θα κολυμπάς σε πέλαγα συναισθημάτων που ούτε είχες φανταστεί πως υπάρχουν…

Να παίρνεις βαθειά ανάσα και να βουτάς και να μη σε νοιάζει κι αν χαθείς!

Αν σ’ αγαπήσουν δε θ’ αφήσουν ποτέ να συμβεί…

Στις τρικυμίες να τις αγαπάς και να τις λατρεύεις στις νηνεμίες…

Πρόσεξε μόνο, μη ξεχαστείς στην αγκαλιά τους χωρίς ανάσα…

Πάντα να κρατάς την ανάσα σου να τους τη χαρίζεις στο φιλί σου για να τους παίρνεις τη ψυχή…

Και να νιώθεις εκλεκτός!

Γιατί είναι δύσκολο να τις συναντήσεις…

Αν όμως σου τύχει «γυναίκα θάλασσα», μη κάνεις το λάθος να προσπαθήσεις να τη δαμάσεις ή να τη τιθασεύσεις…

Απλώς, αγάπησέ την κι αφέσου στην αγκαλιά της να σε ταξιδεύει…

Και έχε υπομονή! Μη βιάζεσαι να τη μάθεις…

Δε μαθαίνεται η θάλασσα με το πρώτο ταξίδι…

Δε μαθαίνεται ποτέ ολοκληρωτικά, σε κανένα ταξίδι…

Δε μαθαίνεται… Αγαπιέται απλώς!

Της Χριστίνας Ζαμπούνη.