Για τον κάθε άντρα υπάρχει μια γυναίκα.

«είν’ οι γυναίκες π’ αγαπούμε σαν λιμάνι
τα μάτια τους είν’ οι κυματοθραύστες
οι ώμοι τους είν’ ο σηματοφόρος της  χαράς».

Ύμνος δοξαστικός για τις γυναίκες π’ αγαπούμε.
Νίκος Εγγονόπουλος από τη συλλογή Έλευσις 1948

Οι παραπάνω στίχοι που αποτελούν απόσπασμα μιλάνε για την γυναίκα μιας άλλης εποχής. Για τον ύμνο προς την γυναίκα από έναν άντρα μιας άλλης εποχής. Γιατί ποια γυναίκα σήμερα, εν έτει 2017 ακούει τέτοιους ύμνους;  Και από ποιον άντρα;

Εδώ λοιπόν θα γίνει μια αναφορά στην θηλυκή και την αρσενική ενέργεια. Είναι δύο τελείως διαφορετικές ενέργειες που η μία συμπληρώνει την άλλη. Αυτό το καταλαβαίνει κανείς αναλύοντας τους παραπάνω στίχους.

Advertisement

Ο Εγγονόπουλος με τον στίχο «στις γυναίκες  π’ αγαπούμε» δεν  αναφέρεται στην οποιαδήποτε τυχαία γυναίκα. Αλλά στην γυναίκα που ανήκει σε έναν άντρα. Στην γυναίκα που αυτός ο άντρας την ξεχώρισε από τις άλλες  και την αγάπησε. Αποφάσισε αυτή να είναι το λιμάνι του.

Γιατί όμως αποφάσισε να είναι το λιμάνι του; «τα μάτια τους είν’ οι κυματοθραύστες». Πραγματικά δεν θα μπορούσε να βρει πιο δυνατή εικόνα για να μας περιγράψει τη σχέση μεταξύ της αντρικής και θηλυκής ενέργειας.

Τα μάτια της γυναίκας είναι ο κυματοθραύστης που προστατεύει το λιμάνι από τα άγρια κύματα. Τα άγρια κύματα είναι ο θυμός, η αγριότητα της αρσενικής φύσης που μπορεί να προκάλεσε η οποιαδήποτε κατάσταση.

Advertisement

Όμως τα μάτια της γυναίκας που αγαπά λειτουργούν σαν κυματοθραύστης και καταπραϋνουν την αντρική επιθετικότητα και έτσι τα κύματα καταλήγουν στο λιμάνι με λιγότερη ορμή.

Η θηλυκή πλευρά είναι το δέχομαι. Δίνω φροντίδα και αγάπη. Είναι η εμπιστοσύνη, η αποδοχή, η ευαισθησία, η συμπόνια, η διαίσθηση, η θεραπεία.

Η αρσενική πλευρά είναι το πράττει. Η δύναμη. Η επιθετικότητα. Το ίδιο μας λέει και με τον επόμενο στίχο. « οι ώμοι τους είν’ ο σηματοφόρος της χαράς» . Κοιτάζοντας τους ώμους της νιώθει χαρά. Η μορφή της είναι η εμπιστοσύνη που χρειάζεται να νιώσει ο άντρας και να καταλήξει στο  λιμάνι της συγκεκριμένης γυναίκας που αγαπά.

Διαβάζοντας κανείς το ποίημα (υπάρχει στο διαδίκτυο) θα βρει και άλλες δυνατές εικόνες που δείχνουν πόσο ανάγκη έχει η αρσενική ενέργεια την θηλυκή. Όπως  αυτή «και όταν σφιχτά στην αγκαλιά μας την κρατούμε με τους Θεούς κι εμείς γινόμαστ’ όμοιοι» ή αυτή «γιατί οι γυναίκες π’ αγαπούμε την μεταδίδουν και σ’ εμάς αυτή τη θεία τους ουσία».

Και έτσι είναι. Η θηλυκή ενέργεια απογειώνει την αντρική. Για ποια ουσία μιλάει ο Εγγονόπουλος; Θυμήσου την Λυσιστράτη, την αρχαία κωμωδία του Αριστοφάνη.

Η υπόθεση έχει να κάνει με την σεξουαλική απεργία που κηρύσσουν οι γυναίκες της Αθήνας και της Σπάρτης, προσπαθώντας έτσι να πείσουν τους άντρες τους να σταματήσουν τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Χωρίς την ουσία της γυναίκας που μεταδίδει την ενέργεια στον άντρα, οι άντρες νιώθουν αδύναμοι.

Για μια ακόμα φορά τονίζεται η ευαισθησία της θηλυκής πλευράς και η επιθετικότητα της αρσενικής. Και όπως λέει και το ποίημα, η αγάπη του άντρα μπορεί να ισορροπήσει τις δύο αντίθετες ενέργειες. «για τις γυναίκες π’ αγαπούμε»

Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο ο άντρας χρειάζεται να αγαπήσει την ψυχή της γυναίκας. Να την γνωρίσει από μέσα προς τα έξω. Άλλωστε και το ποίημα για μια τέτοια σχέση μιλάει μεταξύ των δύο φύλλων. Η γυναίκα θα δώσει όλη της την εσωτερική ενέργεια σε εκείνον τον άντρα που διάβασε την ψυχή της. Μόνο έτσι θα τον εμπιστευτεί. Γι’ αυτόν θα είναι η μία. Η μοναδική. Η εκλεκτή.

Σήμερα όμως τι γίνεται; Γιατί όλα όσα έχουν αναφερθεί μέχρι στιγμής οι στίχοι του Εγγονόπουλου και η Λυσιστράτη αναφέρονται σε μια άλλη εποχή.

Σήμερα έχει κυριαρχήσει στη γυναίκα η αρρενωπότητα του άντρα. Της επιβλήθηκε αδίστακτα για να μπορέσει  να υπερέχει. Να πετύχει και να εξελιχθεί σε όλους τους τομείς βάσει του δυτικού τρόπου ζωής. Έτσι φτάνει στα όρια της καταστροφικότητας, της σκληρότητας ακόμα και της αναισθησίας. Στοιχεία καθαρά αντρικά.

Η φύση όμως για τον άντρα έχει προνοήσει να υπάρχει η γυναικεία ενέργεια που θα τον ηρεμήσει και θα γίνει ο κυματοθραύστης του. Στην περίπτωση της αρρενωπής γυναίκας ποιος θα πάρει αυτόν τον ρόλο; Ο άντρας; Εδώ υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο άντρας με θηλυπρεπή συμπεριφορά που έχει χάσει τελείως την αρσενική του ενέργεια μπροστά στην αρρενωπή γυναίκα του. Και ο άντρας ο ανεξέλεγκτος  που δεν βρίσκει έναν κυματοθραύστη, αφού η γυναίκα είναι όμοια του. Μην μου πείτε ότι δεν ξέρετε την γυναίκα-νταλικέρης. Που μιλάει σαν άντρας. Εγώ αυτόν θα τον………(τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται). Ή την άλλη φράση. Τι κάνετε ρεεε; όλα καλά έτσι;

Όχι έτσι δεν μιλάει ένα θηλυκό.

Καταλήγουν λοιπόν σε μία σύγκρουση μεταξύ τους  χωρίς επιστροφή. Άρα ή ζει ο ένας σε βάρος του άλλου αντιστρέφοντας τους ρόλους  ή ζει ο ένας μακριά από τον άλλον ως δύο αιώνιοι ανταγωνιστές.

Έχουμε μια θεατρική ομάδα όπου ο σκηνοθέτης έχει κάνει την διανομή των ρόλων σωστά. Οι ηθοποιοί αποφασίζουν να ανταλλάξουν ρόλους. Οι  άντρες να κάνουν τις γυναίκες. Οι γυναίκες τους άντρες. Το παιδί τη γιαγιά κ.ο.κ χωρίς να μεταμφιεστούν καν. Μπορείς να φανταστείς το αποτέλεσμα πάνω στη σκηνή; Μια καρικατούρα.

Μια ανεπιτυχής απομίμηση του προτύπου.

Θα σου αφήσω μερικά λεπτά να σκεφτείς όλα αυτά. Για την θηλυκή και αρσενική πλευρά. Για τότε και το σήμερα. Ο χρόνος ξεκινάει τώρα………..! Τέλος χρόνου. Θα σου θέσω το εξής ερώτημα. Ποιο πιστεύεις ότι είναι το νόημα της ζωής; Εγώ λέω. Για τον άντρα η γυναίκα και για την γυναίκα ο άντρας. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Από την ένωσή τους και την ισορροπία των ενεργειών τους.

Για τον κάθε άντρα αντιστοιχεί μία γυναίκα. Αυτή η μία και μοναδική που θα είναι το λιμάνι του. Ο κυματοθραύστης του και ο σηματοφόρος της χαράς. Γιατί την αγάπησε από μέσα προς τα έξω.

Ναι, ίσως αυτό να είναι τελικά το μυστικό της ζωής. Για τον άντρα η γυναίκα και για την γυναίκα ο άντρας. Η σειρά σου τώρα να απαντήσεις…

Της Νατάσας Μαρίνη.

ΠΗΓΗ: www.anapnoes.gr

Related Posts