Ερωτευόμαστε Αυτούς Που Μας Σπάνε Τα Νεύρα

Η ανθρωπότητα προχωράει, οι επιστήμες εξελίσσονται κι η ψυχολογία δεν μπορεί να μας δώσει ακόμα απάντηση στο αιώνιο ερώτημα. Τελικά τα ομώνυμα έλκονται περισσότερο ή μήπως τα ετερώνυμα; Το άλλο μας μισό είναι αυτός που μοιάζει απόλυτα με εμάς ή αυτός που δεν έχει καμία απολύτως σχέση;

Ένα είναι το σίγουρο: όταν κάποιος στην αρχή σου σπάει άπειρα πολύ τα νεύρα, τότε σε κάποια στιγμή στο μέλλον θα τον ερωτευτείς. Τρελά.

Μεγαλώσαμε ακούγοντας πως η πραγματική ευτυχία έγκειται στο να βρεις το άλλο σου μισό. Η κινεζική παροιμία με το μισό πορτοκάλι γίνεται αυτοσκοπός. Ψάχνουμε μανιωδώς το ιδανικό, δίνοντας σημασία ακόμα και στην παραμικρή λεπτομέρεια.

Ενθουσιαζόμαστε με ανθρώπους που έχουν κοινά ενδιαφέροντα με εμάς, κοινά εμφανισιακά χαρακτηριστικά, παρόμοιες συμπεριφορές. Ίσως επειδή είναι πιο εύκολο να τους κουμαντάρουμε και να τους αποκωδικοποιήσουμε.

Επειδή, όμως, δεν μπορούμε συνεχώς να γνωρίζουμε ανθρώπους ίδιους με εμάς, θα έρθει κι η στιγμή που θα βρεθεί στο δρόμο μας κάποιος που θα ‘μαστε η μέρα με τη νύχτα.

Σας έχει τύχει κι εσάς να αντιπαθήσετε κάποιον απ’ την πρώτη στιγμή της γνωριμίας σας; Απ’ την πρώτη ματιά κιόλας, χωρίς να χρειαστεί να ανταλλάξετε έστω μία κουβέντα. Είναι μερικοί άνθρωποι που σε εκνευρίζουν μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν κι αναπνέουν δίπλα σου, χωρίς να χρειαστεί απαραίτητα να κάνουν κάτι.

Άσπρο εσύ, μαύρο αυτός. Διακοπές στο βουνό εσύ, στη θάλασσα αυτός. Καμία σωτηρία. Γκρινιάζετε διαρκώς όταν τύχει να βρεθείτε σε κοινό χώρο, κάνετε προσβλητικά αστεία ο ένας για τον άλλο, καμιά φορά βρίζεστε κιόλας.

Τριβές και τσακωμοί που στα μάτια του κόσμου δηλώνουν ξεκάθαρα την αντιπάθεια που τρέφετε ο ένας για τον άλλο. Και κάπου εδώ ξεκινάει να παίζει στο background το γνωστό λαϊκό άσμα «εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος».

Αν οι συνθήκες σε υποχρεώνουν να συνεχίσεις να συναναστρέφεσαι με αυτόν τον άνθρωπο, τότε δύο είναι τα πιθανά σενάρια: ή που θα τον πνίξεις ή που θα τον ερωτευτείς. Πολλές φορές, οι άνθρωποι που μας σπάνε τα νεύρα, μας εκνευρίζουν επειδή βλέπουμε σε αυτούς στοιχεία του χαρακτήρα μας, ή ακόμα και στοιχεία τα οποία δε διαθέτουμε, αλλά πολύ θα θέλαμε να έχουμε.

Συνήθως, αυτός είναι κι ο λόγος που δεν μπορούμε να τους δεχτούμε εύκολα. Μας εκνευρίζουν επειδή μας φέρνουν σε αμηχανία με τις πράξεις και τα λόγια τους και σε μία εποχή που έχουμε μάθει να αναζητούμε το βόλεμα, η αμηχανία είναι δύσκολα διαχειρίσιμη.

Αν ανοίξεις τα μάτια σου όμως και δεις πιο καθαρά, χωρίς ανασφάλειες, θα δεις πως το διαφορετικό είναι πάντα πιο ενδιαφέρον, γιατί έχει να σου προσφέρει κάτι καινούριο, κάτι που μέχρι τώρα μπορεί και να μην ήξερες πως χρειαζόσουν.

Συμπληρώνει τα κενά σου με τη διαφορετικότητά του κι ίσως αυτό ακριβώς είναι που χρειαζόσουν, τελικά. Σου ανοίγει τα μάτια και σε κάνει να βλέπεις τις καταστάσεις με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο, εντελώς καινούριο για σένα. Αυτό είναι που ερωτεύεσαι σε έναν φαινομενικά αντίθετο από εσένα άνθρωπο.

Κι ίσως, τελικά, η εικόνα με τα μισά πορτοκάλια που ενώνονται να είναι πιο ωραία εμφανισιακά, αλλά κανείς δεν είπε πως απαγορεύεται να ενώσεις μισό πορτοκάλι με μισό λεμόνι. Συμβαίνει σπάνια, αλλά το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον.

Εξάλλου, στο κάτω-κάτω, η ευτυχία, που είναι και το ζητούμενο, προκύπτει απ’ το αποτέλεσμα της ένωσης, είτε αυτό είναι με μισό πορτοκάλι είτε με μισό λεμόνι.

Συντάκτης: Ελένη Κυδωνιάτη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

Πηγή: pillowfights.gr