Εγώ Ρισκάρω, Εγώ Ερωτεύομαι, Εσύ Τι Κάνεις Απόψε;

Και τελικά το δύσκολο δεν είναι το να χάσεις, αλλά το να τολμήσεις να ρισκάρεις.

Το δύσκολο είναι να παραμερίσεις τη λογική και τον εγωισμό σου και να ακολουθήσεις το συναίσθημά σου.

Κι ίσως τελικά ο νικητής να μην είναι εκείνος που φεύγει, αλλά εκείνος που μένει.

Advertisement

Ίσως, αυτό που πολλοί θεωρούν αναξιοπρεπές, να είναι τελικά η πιο μεγάλη νίκη.

Κι άλλωστε, γιατί να θεωρείται αναξιοπρεπής η ειλικρίνεια;

Όταν εγώ σου έλεγα “για πάντα”, για τόσο ακριβώς εννοούσα. Ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο.

Advertisement

Απλά, για πάντα. Κι όσες φορές με είδες να κλαίω, δεν έκλαιγα επειδή θεωρούσα εαυτόν αδικημένο ή χαμένο.

Έκλαιγα για τις φορές που τα δικά σου “σ’ αγαπώ” ήταν φθηνά.

Έκλαιγα για την ανταπόκριση που μου είχες τάξει και που ποτέ δεν ήσουν ικανός να μου προσφέρεις.

Και μπορεί εσύ εκείνο το μεσημέρι να έφυγες με ψηλά το κεφάλι, στρώνοντας τον γιακά από το λευκό, κολλαριστό σου πουκάμισο και εμένα να με άφησες κλαμμένη και σαστισμένη στο αυτοκίνητο, όμως εγώ είμαι ακόμα εδώ και αντέχω να σε χάνω κάθε μέρα.

Αντέχω ακόμα να μετράω μήνες σιωπής, και ατελείωτα βράδια χωρίς την καληνύχτα σου. Αντέχω ακόμα να με κοιτάω στον καθρέφτη μουτζουρωμένη από τη μάσκαρα και να μου χαμογελάω.

Να ΣΟΥ χαμογελάω.

Άλλωστε, εσύ έφυγες. Όχι εγώ. Εσύ. Και χωρίς να δώσεις καμία εξήγηση.

Για σένα, εξήγηση μετά από όσα περάσαμε μαζί, ήταν ένα μήνυμα, “Μη μου ξαναστείλεις. Δε θέλω άλλο. Σεβάσου το, σε παρακαλώ.”

Κι εγώ, η μάλλον καημένη και μάλλον ηλίθια, ούτε το κατάλαβα, κι ούτε θέλησα να το σεβαστώ.

Εγώ, η παρορμητική κι επιπόλαια νεαρά, είμαι μέχρι και σήμερα εδώ. Εδώ, για να υπερασπίζομαι όσα σου είπα κι όσα ένιωσα για σένα. Εγώ, παρ’όλη την αδιάφορη στάση σου,δεν το έβαλα στα πόδια.

Δεν έτρεξα στην αγκαλιά του επόμενου, για να με παρηγορήσει και να μου σκουπίσει τα δάκρυα που κυλάνε για σένα. Εγώ είμαι εδώ κι ας έχεις φύγει εσύ.

Εγώ σ’ αγαπώ κι ας μη μ’ αγάπησες εσύ. Εγώ ρισκάρω. Εγώ ερωτεύομαι. Εγώ κλαίω. Εγώ νιώθω. Εγώ ζω!

Εσύ, αλήθεια,τι να κάνεις απόψε;

 

Πηγή: loveletters.gr

Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου

Related Posts