«Δεν υπάρχουν ασθένειες αλλά ασθενείς», έλεγε ο Ιπποκράτης, δείχνοντάς μας τη σχέση των φυσικών συμπτωμάτων με τα ψυχολογικά και νοητικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου.

Κάθε ασθένεια έχει μία ιδιαίτερη «νοημοσύνη» που αγωνίζεται ενάντια στο θεραπευτή ή τον ίδιο τον ασθενή, ο οποίος προσπαθεί να αποκαταστήσει τη χαμένη ισορροπία.
Αυτός είναι και ο λόγος που στην ίδια ασθένεια δεν εμφανίζουν όλοι οι ασθενείς τα ίδια συμπτώματα ούτε ανταποκρίνονται με τον ίδιο τρόπο στα ίδια φάρμακα.

Όλες οι ασθένειες (εκτός από αυτές που οφείλονται σε καθαρά μηχανικά αίτια) έχουν μία «αόρατη» προέλευση, μία αιτία δηλαδή που σχετίζεται με τα πιο λεπτά επίπεδα της ύπαρξης. «Σκέφτομαι» σημαίνει δρω στο επίπεδο της σκέψης ενώ «νιώθω» σημαίνει δρω στο επίπεδο των συναισθημάτων. Αν η σκέψη ή το συναίσθημα είναι αρκετά έντονα, μπορούν να προκαλέσουν ένα αποτέλεσμα στο φυσικό επίπεδο.

Ποια είναι όμως τα «αόρατα» αίτια των ασθενειών;

Εδώ, μπορούμε να κάνουμε έναν ατελείωτο κατάλογο αρνητικών συνηθειών, συναισθηματικών αντιδράσεων και φαύλων τρόπων σκέψης.

1. Η φαντασιοπληξία είναι η αιτία πολλών παθήσεων. Για παράδειγμα, υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που έχουν σοβαρό πρόβλημα υγείας και θεωρούν ότι «είναι καλά» και άλλοι που είναι απόλυτα υγιείς και συνεχώς ταλαιπωρούνται από διάφορες φανταστικές ασθένειες. Επίσης, οι έμμονες ιδέες που στοιχειώνουν συχνά το νου και μπλοκάρουν την υγιή φαντασία, είναι μία βασική αιτία ασθένειας.

2. Η έλλειψη προσοχής στον εαυτό μας και σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας είναι επίσης μία από τις αιτίες αρκετών ασθενειών. Ο πόνος σαν σύμπτωμα είναι ένα καμπανάκι κινδύνου για κάτι που δεν προσέξαμε, ενώ αρκετοί άνθρωποι αρρωσταίνουν, για να τραβήξουν την προσοχή των άλλων. Δεν εννοούμε σαν έλλειψη προσοχής μόνο το να μην προσέχουμε τι τρώμε ή να μην ξεκουραζόμαστε, αλλά κυρίως μιλάμε για την έλλειψη συνειδητοποίησης αυτών που κάνουμε λειτουργώντας μηχανικά, με έλλειψη εμβάθυνσης στα πράγματα.

3. Η έλλειψη αγάπης, ενδιαφέροντος και σύνδεσης με τον εαυτό μας, με τους ανθρώπους αλλά και με αυτά που κάνουμε είναι επίσης μία συχνή αιτία που μας αρρωσταίνει. Αν μελετήσουμε την ψυχοσύνθεση αρκετών ατόμων που έχουν μία τάση να αρρωσταίνουν συχνά, ή να βρίσκονται σε κατάσταση αδυναμίας, θα δούμε ότι πολλές φορές είναι άτομα που έχουν την τάση να είναι αρνητικά με τον εαυτό τους, με τους άλλους αλλά και με ο,τιδήποτε τους συμβαίνει, άσχετα αν αντικειμενικά είναι καλό ή κακό.

Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις της ψυχολογίας, κάθε συναίσθημα ή σκέψη μπορεί να προκαλέσει φυσικές αλλαγές στο σώμα. Αντίθετα, η επίδραση της θετικής φαντασίας μπορεί να εξουδετερώσει οποιαδήποτε βλαβερή δύναμη στον οργανισμό, κι εδώ ανήκουν όλες οι περιπτώσεις ανίατων ασθενειών που θεραπεύονται με τη δύναμη της πίστης.

Όπως όλες οι μορφές ενέργειας, έτσι και η ασθένεια υπακούει στο νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος. Γι’ αυτό η μορφή κάθε ασθένειας από την οποία πάσχουμε, μπορεί να μας οδηγήσει στην ανακάλυψη του σφάλματος που αποτελεί την αιτία της.

Η υπερηφάνεια, για παράδειγμα, σύμφωνα με τον Edward Bach, (καρπός της υπεροψίας και της δυσκαμψίας της σκέψης) προκαλεί ασθένειες που συνοδεύονται από δυσκαμψία και ακαμψία στο σώμα. Ο πόνος είναι συνέπεια της βιαιότητας και ο ασθενής μαθαίνει μέσα από τον πόνο να μην προκαλεί πόνο στους άλλους, σωματικό ή ψυχικό. Ασθένειες της εσωστρέφειας, όπως η νεύρωση, η νευρασθένεια κ.ά. που μας στερούν τη χαρά της ζωής, προέρχονται από την υπερβολική αγάπη στον εαυτό μας.

Η αστάθεια στο συναισθηματικό κόσμο οδηγεί σε διαταραχές στο σώμα που έχουν σχέση με την κίνηση και την προσαρμοστικότητα. Συνέπεια της πλεονεξίας και της μανίας για εξουσία είναι οι ασθένειες που κάνουν τον πάσχοντα δούλο του σώματός του. Η ασθένεια, σ’ αυτή την περίπτωση, του μαθαίνει να βάζει φραγμό στις προθέσεις του.
Έτσι, μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε ότι ο καθένας μας επιλέγει (συνειδητά ή ασυνείδητα) τις καταστάσεις που τον οδηγούν στην ασθένεια ή την υγεία αντίστοιχα.

Η ασθένεια μπορεί κατά συνέπεια να αποφευχθεί και να θεραπευτεί, όταν ανακαλύπτουμε τα ελαττώματα μας και τα διορθώνουμε καλλιεργώντας εκείνες τις αρετές που τα καταργούν.

Μπορεί λοιπόν ο καθένας μας να είναι θεραπευτής του εαυτού του;

Ο καθένας μας έχει την ευθύνη της υγείας του, τόσο στο να τη διατηρήσει όσο και στο να αποκαταστήσει κάθε δυσαρμονία που τυχόν θα εμφανιστεί.

Η πρόληψη της υγείας μας μάς επιτρέπει να συνεχίζουμε να ζούμε με δύναμη και ενέργεια όντας λειτουργικοί και αποτελεσματικοί σε ό,τι κάνουμε. Δεν είναι λοιπόν υπερβολή να κάνουμε κατά τακτά χρονικά διαστήματα ένα ιατρικό «τσεκ-απ», για να έχουμε έναν έλεγχο πάνω στη φυσική μας υγεία.

Όσον αφορά τη διατήρηση της ψυχολογικής και νοητικής μας υγείας, το «τσεκ-απ» περιλαμβάνει μία καθημερινή αυτοπαρατήρηση και ενδοσκόπηση, για να ξέρουμε αν κάναμε ό,τι έπρεπε να κάνουμε και για να ξεριζώσουμε ο,τιδήποτε αρνητικό (σκέψη, συναίσθημα) στην έναρξή του, πριν εγκατασταθεί μόνιμα.

Πολλές φορές, ζούμε γι’ αρκετό καιρό σε καταστάσεις αυξημένης νευρικής έντασης, ή οποία συσσωρεύεται και προκαλεί μπλοκαρίσματα στη ροή της ενέργειας στα διάφορα σώματά μας.
Συχνά, γινόμαστε επιθετικοί με τον εαυτό μας, κάτι που καταργεί τις άμυνές μας και μας κάνει ευάλωτους στις ασθένειες. Και καθώς δεν βάζουμε την απαιτούμενη συνείδηση στα πράγματα δεν αντιλαμβανόμαστε πότε η άμυνά μας πέφτει. Οι εξωτερικές επιθέσεις αποσταθεροποιούν τα άτομα που έχουν ήδη τάση αποσταθεροποίησης. Μία καλή ένδειξη γι’ αυτό είναι ότι οι αλλεργίες και τα μικρόβια δεν προσβάλλουν όλο τον κόσμο.

Τι σημαίνει όμως να βάλουμε συνείδηση στα πράγματα και τι μέσα χρειαζόμαστε, για να κάνουμε μία σωστή παρατήρηση του εαυτού μας έτσι, ώστε να διατηρηθούμε υγιείς;

Το σημαντικότερο μέρος της θεραπείας επιτυγχάνεται, όταν συνειδητοποιούμε ακριβώς τι μας συμβαίνει και αποφασίζουμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό αναλαμβάνοντας την ευθύνη του εαυτού μας.

Η καλύτερη μέθοδος αυτοθεραπείας περικλείεται στη διαχρονική φιλοσοφική φράση:

«Άνθρωπε, Γνώθι Σ’ Αυτόν»

ΠΗΓΗ: www.awakengr.com