Αυτά Τα «Δήθεν» Που Τα Ονομάσαμε Ζωή!
Δήθεν έρωτες, δήθεν συντροφικότητα, δήθεν συναισθήματα, δήθεν φιλίες…
Παραμυθιαζόμαστε για τα καλά, προσπαθώντας να πείσουμε τον εαυτό μας ότι η ζωή μας τσουλάει, ότι είναι γεμάτη από ανθρώπους που την κάνουν να αξίζει.
Βγάλαμε τις στιγμές μας στο σφυρί μέσα από τις οθόνες και τις ξεπουλάμε για λίγα like, που υποτίθεται ότι σηματοδοτούν την δυναμική παρουσία μας μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Οι στιγμές μας αποτυπώνονται πια στην κάμερα όχι τόσο για να μείνουν στη μνήμη και για να γίνουν ανάμνηση, αλλά κυρίως για να αποδείξουν στους άλλους ότι είναι ενδιαφέρουσα. Κατά βάθος, ίσως το κίνητρο στο κλικ αυτό που κραυγάζει να μην είναι η δυνατή στιγμή, αλλά η πιο μοναχική στιγμή μας.
Η ζωή μας φωνάζει μέσα από τους φακούς για να πείσει εμάς και να αποδείξει στους άλλους ότι δεν είναι μίζερη. Ότι έχουμε χρήματα για να περνάμε καλά, ότι είμαστε ευτυχισμένοι. Ότι είμαστε χαρούμενοι. Μια δήθεν ζωή παίρνει σάρκα και οστά μέσα από την ανάγκη της να αποκτήσει νόημα. Όμως τίποτα από αυτά δεν αποδεικνύουμε.
Οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν ανάγκη από αλληλεπίδραση, σε όλες τις τις εκφάνσεις. Γέλιο μαζί και τσατίλα, διαφωνίες και συμφωνίες σε όσα μας αφορούν και επηρεάζουν την καθημερινότητά μας, ματιές κι αγγίγματα.
Ο άνθρωπος για να σταθεί γερά ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους, θέλει την επαφή. Είναι η μόνη ειλικρινής και σταθερή αξία που χαρακτηρίζει την ποιότητα και τη δυναμική των σχέσεών του με τους άλλους.
Η δηθενιά των φιλενάδων που αλληλο-παινεύονται πίσω από το απρόσωπο ιντερνετικό αλισβερίσι για να βγάλουν μετά τα φτυάρια είναι πλέον γραφική. Η δηθενιά της σχέσης που συνδέει τους ανθρώπους με εξουσία και τους άλλους χωρίς, είναι επίσης χαρακτηριστική.
Γινόμαστε θεές και γυναικάρες στα μάτια που κοιτάζουν τη στιγμιαία και περιστασιακή αποτύπωση της εικόνας μας, για να μεταμορφωθούμε αμέσως μετά σε κοινές θνητές μέσα στην αγένεια και στα απωθημένα.
Νομίζω πως η υπερεκτιμημένη δυναμική της οθόνης έχει ξεφτίσει λιγάκι την πραγματική υπόστασή μας. Κι αυτήν την έλλειψη ειλικρίνειας και ντομπροσύνης στις σχέσεις μας, θα έρθει η στιγμή που θα την πληρώσουμε. Γιατί καμιά δήθεν σχέση δεν μπορεί να κρατήσει στο χρόνο. Καμιά συναισθηματική υπερβολή, που δεν πατά γερά σε κοινές αναμνήσεις και εμπειρίες με τον άλλον, δεν μπορεί να αντέξει για πολύ.
Η ζωή που νιώθει ολοκληρωμένη και γεμάτη συναισθηματική πληρότητα, δε φωνάζει ούτε χρειάζεται να αποδείξει τίποτα σε κανέναν. Είναι σημαντική από μόνη της στα μάτια τα δικά μας και των αγαπημένων μας.
Στα μάτια εκείνων που κάνουν τη διαφορά στην καθημερινότητα, στα όνειρα και στην καρδιά μας.
Πηγή: anapnoes.gr
