8 Πράγματα Που Θα Καταλάβουν Μόνο Όσοι Κάνουν Πάσχα Στο Χωριό!

Ο εγκέφαλος σου είναι σε μία φάση αναπαραγωγής όλων εκείνων των φορών που πέρασες το Πάσχα στο συγκεκριμένο μέρος και καταλήγεις κλασικά στο συμπέρασμα ότι κάθε χρόνο κάνετε τα ίδια και τα ίδια.

I know, συμπάσχω! Και έχεις και τους γονείς σου από πάνω, να σου λένε τα γνωστά: «Έλα μωρέ, σιγά τώρα, για 4-5 μέρες κάνεις έτσι»; (ΟΜΑΚΟΤ! Τόσες πολλές είναι τελικά;)

Γι’ αυτό και δηλώνεις πλέον μπουχτισμένος μ’ αυτήν την κατάσταση. ΔΕΝΑΝΤΕΧΕΙΣΑΛΛΟ! Προσωπικά, το μόνο που έχω να σου πω είναι υπομονή και πάνω απ’ όλα… υπομονή. Σου πάει η καρδιά να χαλάσεις το χατίρι της γιαγιάς, της μαμάς, της θείας κι όλου του σογιού;

Δε νομίζω. Οπότε κάτσε στα αυγά σου, σταμάτα να ξεφυσάς και… απόλαυσε όσο περισσότερο γίνεται τις ημέρες αυτές.

Πάραυτα όμως, είτε είσαι από τα τυπάκια που γουστάρουν λίγο Πάσχα στο χωριό, είτε όχι (αλλά και πάλι πας) σίγουρα καταλαβαίνεις τι πάει να πει κάθε μία από τις παρακάτω φάσεις:

#1 Έκλαψες λίγο, όμως… έκατσες

Ως γνωστόν, η άφιξή σου στο χωριό συνεπάγεται την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ παρακολούθηση της λειτουργίας στην εκκλησία.

Ναι, ναι είναι must, είτε σ’ αρέσει είτε όχι. Κι εκτός του ότι πηγαίνεις 10 ολόκληρα λεπτά πριν ξεκινήσει, γιατί η γιαγιά θέλει να βρει μια καλή θέση (με την καλή θέση εννοούμε αυτή που βλέπει και τον παπά και τους ψάλτες και γενικότερα όλο τον κόσμο που υπάρχει στο χώρο), μετά από το πρώτο 20λεπτο κιόλας, παλεύεις με νύχια και με δόντια να κρατήσεις τα μάτια σου ανοιχτά και να μη σε πάρει ο ύπνος πάνω στην καρέκλα. Ντροπή…

#2 Ποια είσαι εσύ και γιατί με φιλάς;

Είναι πουθενά γραμμένο ότι η κάθε γιαγιά μπορεί να ακουμπάει τα χείλη της ή το μάγουλο της πάνω στο πρόσωπο μου, με το έτσι θέλω; Και πες στα χωριά έχουν μάθει όταν συναντούν κάποιον γνωστό να αντιδρούν κάπως έτσι. Ας είναι.

Δε δέχομαι όμως μετά από όλα αυτά τα φιλιά και τις αγκαλιές να με ρωτάς «Τίνος είσαι εσύ;». Άμα δε με ξέρεις κυρά μου, γιατί με σαλιώνεις; Btw, ας τους φτιάξει κάποιος τα υδραυλικά, γιατί τα μανίκια μου μόνο δε φτάνουν για να σκουπίσουν το χαμό που προκαλούν.

#3 «Δεν πιστεύω να έχεις μπλέξει με τίποτα…»

Δεν πα να είσαι και δώδεκα χρονών, ερωτήσεις για το πώς πάνε τα γκομενικά δεν πρόκειται να τις γλιτώσεις. Και όχι μόνο βέβαια. Ό,τι πιο αδιάκριτο θέμα μπορείς να φανταστείς, θα γίνει επίκεντρο συζήτησης, γιατί… είστε οικογένεια! Είναι λες και συνωμοτούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι εναντίον σου.

Και κάπου εκεί είναι που ξεκινάς τα «Το σόι μου μέσα» και τις κατάρες στον Δία! Για να τελειώνεις λοιπόν μ’ αυτό το μαρτύριο, αρπάζεις το κινητό σου και βγαίνεις έξω να μιλήσεις με κολλητούς, μήπως και καταφέρεις να τη βγάλεις καθαρή.

#4 Οι προετοιμασίες ξεκίνουν από νωρίς

Και αφού η Μ. Παρασκευή, που είναι μέρα μελαγχολίας κατά κάποιον τρόπο, φύγει, αρχίζουν οι προετοιμασίες για το «πάρτι». Και να σου τα αρνιά, οι σούβλες και τα πρώτα άσματα, που προετοιμάζουν το έδαφος. Ξαφνικά η μυρωδιά του ωμού κρέατος σου τρυπάει τη μύτη, δίνοντάς σου κουράγιο και δύναμη για τη συνέχεια.

Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά υποχρεούσαι να τα έχεις για ένα ολόκληρο βράδυ μέσα στο σπίτι (μην έρθει κανένα ζωάκι και τα κατασπαράξει) και να σκέφτεσαι πως πρέπει να περιμένεις μέχρι την επόμενη ημέρα για να τα κατασπαράξεις εσύ.

#5 Τι Κάννες, τι κωριό

Ποιος είδε τη γιαγιά σου και δεν τη φοβήθηκε! Την ημέρα της Ανάστασης ΠΡΕΠΕΙ να είσαι ντυμένος/η το λιγότερο λες και πας στα Όσκαρ! Μην τυχόν σε δει να φοράς ένα τζιν και μία απλή μπλούζα, «Ιιι δεν εις καλά, μου φαίνεται. Η Βασούλα της Μαρίκας ξέρεις πόσο ωραία ντύνεται; Δε θα μας πιάσουν εμάς στο στόμα τους αυτές»! Και κάπως έτσι κάνεις αυτά που κοροϊδεύεις και πας στην εκκλησία λες και είσαι εσύ το Άγιο Φως. Ευλόγησον!

#6 Μην ρίχνετε δυναμιτάκια και φωτοβολίδες στον προαύλιο χώρο. Θα τιμωρηθεί η ενορία μας!

Το Άγιο Φως παραδίδεται στους υπόλοιπους και ακούς μια πυρηνική βόμβα να σκάει λίγο πιο δίπλα από το αυτί σου. Και εκεί που περιμένεις να αντικρίσεις τζιχαντιστές ζωσμένους με εκρηκτικά, γυρνάς και τι να δεις; Τα παιδιά της πλάκας κάνουν γειτονιά.

Είναι τα κλασικά μαλακισμένα παιδιά που τα βάζει γενικά το χωριό να πετάνε τα βεγγαλικά. Επειδή όμως τα νιάτα έχουν μια τάση στην υπερβολή, το παρα… κάνουν! Η νύχτα γίνεται μέρα ένα πράγμα και εμείς τρέχουμε να γυρίσουμε σπίτια μας σώοι κι αβλαβείς.

#7 Ξυπνάς με Γωγώ Τσαμπά και κοιμάσαι με Έφη Θώδη

Η μουσική ξεκινάει από το Μ. Σάββατο και συνεχίζει αδιάκοπα μέχρι τη Δευτέρα του Πάσχα. Σε όλο αυτό το διάστημα, παίζει να έχεις ακούσει μέχρι και το πιο τελευταίο κλαρίνο. Το χειρότερο από όλα όμως, είναι ότι μετά από ένα σημείο αρχίζεις και τα τραγουδάς με τη σειρά που παίζονται στην playlist, χωρίς να σου ξεφεύγει στίχος.

Κάπως έτσι λοιπόν, γυρίζεις μετά το Πάσχα στην Αθήνα και σου κακοφαίνονται τα νέα καλοκαιρινά χιτάκια που παίζονται στα κλαμπάκια. Η δύναμη της συνήθειας βλέπεις…

#8 Κυριακή, αρνί και σχόλη

ΤΟ ΚΑΜΟΣ! Ή αλλιώς ένας μικρός πανζουρλισμός. Όπου κι αν κοιτάξεις, βλέπεις κάτι παιδιά που λέγονται ξαδέρφια σου και δεν τα πολύ πας, μία θεία γεροντοκόρη κι ένα θείο να προσπαθεί να το παίξει κουλ τυπάκι. Δεν ξέρεις αν πρέπει να χαρείς ή όχι.

Από τη μία σηκώνεσαι από το κρεβάτι και βλέπεις το στρωμένο και κατάμεστο τραπέζι και χτυπάει η καρδούλα σου πολύ πολύ δυνατά κι από την άλλη σε πιάνει το κεφάλι με όλο αυτό το νταβαντούρι. Ωστόσο, είναι η τελευταία μέρα των βασανιστηρίων σου, οπότε απλώς αποφασίζεις να απολαύσεις τις γιορτινές λιχουδιές.

Μεταξύ μας, ό,τι και να λέμε, ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ το Πάσχα στο χωριό, με τα καλά και τα κακά του. Ναι θέλω απεγνωσμένα να δω τη θεία και τον θείο που δεν ήξερα καν ότι έχω και μόλις με δουν να με φωνάξουν με το όνομα της μάνας μου, ναι θέλω να ακούω κλαρίνα όλη μέρα, ναι, ναι, ναι!

Υ.Γ : Σε όσους το Πάσχα στο χωριό φαίνεται μια απίστευτη αγγαρεία, ας κάτσει να σκεφτεί πόσο βαρετή θα ήταν η ζωή του χωρίς αυτό!

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

Πηγή: neopolis.gr