Τι Πρέπει Να Κάνετε Αν Δεν Θέλετε Τα Παιδιά Σας Να Πέφτουν Θύματα Διαδικτυακών Παιχνιδιών Όπως Η Μπλε Φάλαινα;

Όλοι μιλούν για το επικίνδυνο διαδικτυακό ‘παιχνίδι’ Μπλε Φάλαινα που σε βάζει να περάσεις ορισμένες διαδικασίες, και χτες είχαμε και το πρώτο πιθανό κρούσμα στην Ελλάδα, μια 15χρονη έφηβη.

Έγραψε νωρίτερα στο Facebook ο Γιάννης Κουλιανόπουλος:

«Αν δεν θέλετε τα παιδιά σας να πέφτουν θύματα διαδικτυακών παιχνιδιών οπως η μπλε φάλαινα, τα ροζ χταπόδια και τα πορτοκαλί κουνέλια.

1ον: Φροντίστε να ξεκολλήσετε οι ίδιοι οι γονείς από τα social media να ασχοληθείτε με τα παιδιά σας αληθινά και να μην τα μπουκώνετε με internet γιατί δεν μπορείτε να ασχοληθείτε μαζί τους.

2ον: Να μην τα αφήνετε να έχουν λογαριασμούς στα social media. Για ποιό λόγο πες μου πρέπει το ανήλικο να χει accounts στα social media ρε φίλε; Αφού δεν θα του δίνες την κάρτα σου και το ibank σου γιατί το αφήνεις και αλωνίζει αέρα πατέρα εδώ μέσα;»

Ασχολούμαι με τα παιδιά μέσω της ιδιότητάς μου ως συγγραφέας παιδικών και εφηβικών βιβλίων στα οποία οι ήρωες χρησιμοποιούν συχνά το ίντερνετ, και ασχολούμαι και με την τεχνολογία μέσω της ιδιότητάς μου ως ιντερνετικός δημοσιογράφος. Επίσης έχω δώσει ομιλίες σχετικά για ζητήματα που αφορούν τη σχέση των παιδιών με το ίντερνετ. Παρ’ όλα αυτά γονιός δεν είμαι, πολλά τραγούδια λες έξω απ’ το χορό, και ξέρω πως η λύση δεν είναι εύκολη. Αξίζει όμως τον κόπο η προσπάθεια.

Ο δεύτερος τρόπος που αναφέρει ο Γιάννης («Να μην τα αφήνετε να έχουν λογαριασμούς στα social media») είναι σωστός θεωρητικά, αλλά πρακτικά απίθανο να εφαρμοστεί. Πέρασε η ευκαιρία για κάτι τέτοιο – το ίντερνετ έχει μπει στη ζωή όλων και δε βγαίνει ούτε με εγχείριση.

Οποιαδήποτε απόπειρα ελέγχου απ’ τους γονείς είναι καταδικασμένη να πέσει στο κενό. Αν ήμουν 15 και υπήρχε το ίντερνετ, Ο,ΤΙ και να προσπαθούσαν να κάνουν οι γονείς μου για να μου το απαγορέψουν θα αποτύγχανε. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην έβρισκα τρόπους στα κρυφά για να κάνω αυτό που κάνουν όλοι, και το ίδιο θα κάνουν και τα σημερινά παιδιά. Μάλιστα, αν τους το απαγορεύσουν οι γονείς, τότε είναι που θα το κάνουν χίλιες φορές πιο ελκυστικό στα μάτια των παιδιών τους.

Αυτό που όμως όντως μπορεί να γίνει και σίγουρα θα είναι πιο αποτελεσματικό είναι το «Φροντίστε να ξεκολλήσετε οι ίδιοι οι γονείς από τα social media να ασχοληθείτε με τα παιδιά σας αληθινά και να μην τα μπουκώνετε με internet γιατί δεν μπορείτε να ασχοληθείτε μαζί τους».

Παλιότερα, οι γονείς πάρκαραν τα παιδιά μπροστά στην τηλεόραση κι έμεναν (επιφανειακά τουλάχιστον) όλοι ευχαριστημένοι. Η τηλεόραση όμως είχε μηδέν διαδραστικότητα – καθόσουν παθητικά και παρακολουθούσες, το όφελος ήταν μικρότερο, το ίδιο και ο κίνδυνος. Τώρα όταν είσαι όλη μέρα στο ίντερνετ, αλληλεπιδράς με κόσμο, γεμίζεις γνώσεις, κάνεις ενδιαφέροντα πράγματα. Η άλλη όψη του νομίσματος βέβαια είναι πως μπορεί να υποστείς bullying ή να μπλέξεις σε επικίνδυνα παιχνίδια.

Είναι απ’ τις περιπτώσεις που ο γονιός πρέπει να φερθεί σα φίλος κι όχι ως αστυνόμος. Ο αυστηρός γονιός που απαιτεί το παιδί του να του λέει τα πάντα, θα κάνει το παιδί να μη του λέει τίποτα. Αυτός που του απαγορεύει ίντερνετ, και facebook απλά θα κάνει το παιδί πιο αντιδραστικό.

Σαφώς πρέπει να γίνουν σοβαρές συζητήσεις μεταξύ γονιού και παιδιού για τα social media και τους κινδύνους του ίντερνετ, όμως αφού αυτές γίνουν, η πιο αποτελεσματική στάση του γονιού είναι να φερθεί σαν φίλος, ενθαρρύνοντας το παιδί να ανοίγεται, χωρίς να καταπιέζεται.

Καλό είναι να δείξεις κατανόηση (έστω και υποκριτική), να ψαρεύεις έμμεσα το παιδί αντί να το κατασκοπεύεις ή να απαιτείς να σου τα λέει όλα, και να το κάνεις να ταυτιστεί μαζί σου. Μπορείς να μοιραστείς βιώματα απ’ τη ζωή σου όταν ήσουν μικρός/η, να του αφηγηθείς καμιά περίπτωση bullying που είχες συναντήσει, να του δείξεις ότι δεν είσαι ο άτρωτος και τέλειος άνθρωπος και πως δεν απαιτείς το ίδιο απ’ το παιδί.

Όμως το να γίνεις πραγματικός σύμμαχος και φίλος του παιδιού (ώστε αν κάποτε έχει πρόβλημα, ακόμα και αν δεν στο αποκαλύψει με κάθε λεπτομέρεια, τουλάχιστον να μη θελήσει να το κρύψει με κάθε κόστος) θέλει δουλειά.

Είσαι διατεθειμένος/η να μειώσεις τη δική σου χρήση των social media δίνοντας το παράδειγμα; Με τον ίδιο τρόπο που παιδιά γονιών καπνιστών γίνονται συχνότερα καπνιστές ή που παιδιά που βλέπουν τους γονείς τους να διαβάζουν βιβλία γίνονται συχνότερα αναγνώστες έτσι κι ένα παιδί που βλέπει τους γονείς να είναι παθιασμένοι με το Facebook δύσκολα θα αποφύγει τον εθισμό.

Κυρίως όμως, είσαι διατεθειμένος/η να μειώσεις το δικό σου χρόνο στο ίντερνετ ώστε να τον διαθέσεις για το παιδί; Πολλές φορές το Facebook και η ονλάιν επικοινωνία είναι -ασυνείδητα- υποκατάστατο της επαφής με τους γονείς. Η έλλειψη χρόνου ή/και όρεξής σου κάνει το παιδί -ειδικά στις μικρότερες ηλικίες- να στραφεί όπου βρει, να φτιάξει νέες, εικονικές πατρικές και μητρικές φιγούρες.

Κανένας γονιός δε θα μπορέσει να ελέγξει ποτέ τη πλήρως ζωή του παιδιού του και δεν θα πρέπει να αυτομαστιγώνεται αν το παιδί φέρεται σαν παιδί κι ο έφηβος φέρεται σαν έφηβος – είναι στη φύση τους. Η επικοινωνία είναι το σημαντικότερο μέσο, όχι για να ελέγξεις τον άλλο, αλλά για να τον βοηθήσεις.

Πηγή: lifo.gr