ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ: Στο Πιο Ψηλό Μπαλκόνι Της Αθήνας -ΦΩΤΟ

Ένα φωτογραφικό αφιέρωμα από το πιο ψηλό ( μπαλκόνι ) της πόλης των Αθηνών.

Είναι γεγονός πως όταν αναφερόμαστε στην πόλη της Αθήνας και ιδιαίτερα όσοι έχουμε την τύχη ή την ατυχία να ζούμε εδώ, το μυαλό μας τη συνδέει αβίαστα με τους θορυβώδης και συχνά μποτιλιαρισμένους δρόμους της, την εγκληματικότητα, τα αντιαισθητικά ομολογουμένως γκρίζα κτήρια, τις ανεξέλεγκτες διαφημιστικές πινακίδες, τα γκράφιτι στους τοίχους και τους επαναλαμβανόμενα αφισοκολλημένους πυλώνες της ΔΕΗ.

Εικόνες και καταστάσεις που αποτελούν αναμφισβήτητα, αναπόσπαστο κομμάτι της Αθηναϊκής καθημερινότητας, ικανές να χαρακτηρίσουν την πρωτεύουσα μία πόλη εχθρική, βρώμικη και αφιλόξενη.

Υπάρχει όμως και η άλλη Αθήνα, η λίγο διαφορετική, η πιο όμορφη, η Αθήνα που μαγεύει και δίνει τον δικό της αγώνα για να μην αποτελεί πια έναν ενδιάμεσο σταθμό για τους επισκέπτες αλλά τον τελικό προορισμό.

Μόνο που για να γνωρίσει κανείς την αρχαιότερη πόλη της Ευρώπης θα πρέπει να της αφιερώσει χρόνο, να περιπλανηθεί σαν επισκέπτης στα σοκάκια της, να θαυμάσει τα αξιοθέατα της, να ανακαλύψει τα μυστικά της, να ξεφύγει από την καθημερινότητά του και να την δει διαφορετικά.

Μία περιήγηση στον λόφο του Λυκαβηττού θα μπορούσε εύκολα να αποτελέσει έναν σοβαρό λόγο για να αγαπήσεις την πόλη της Αθήνας. Το πιο ψηλό μπαλκόνι της πόλης δεν είναι μία ανθρώπινη κατασκευή αλλά ένα φυσικό τοπίο και βρίσκεται πραγματικά στα πόδια μας.

Μόλις λίγα λεπτά από την πλατεία Συντάγματος και ανεβαίνοντας την οδό Δημοκρίτου αντικρίζεις αμέσως το κατάλευκο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου που στέκει αγέρωχα στην κορυφή του λόφου.

Μία εικόνα που σου δημιουργεί την επιθυμία να εγκαταλείψεις αμέσως τους στενούς και ανηφορικούς δρόμους που βρίσκονται κάτω από την σκιά των πολυκατοικιών και να βρεθείς εκεί πάνω για να παρακολουθήσεις το ηλιοβασίλεμα.

Από στροφή σε στροφή και η πόλη της Αθήνας ξεδιπλώνεται σαν κουβάρι, οι πολυκατοικίες δε σε πνίγουν πια, η βουή των αυτοκινήτων γίνεται μία απαλή συνεχόμενη μελωδία, ο καταγάλανος Αττικός ουρανός νιώθεις να σε αγκαλιάζει και παρατηρείς ότι οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν σαν χρυσό πέπλο πάνω στην πόλη.

Το Ζάππειο που ξεπροβάλει μέσα από μια όαση πρασίνου, η Βουλή των Ελλήνων, το Παναθηναϊκό Στάδιο και ο Πειραιάς που διακρίνεται στο βάθος γίνονται εικόνες μιας άλλης Αθήνας με αποκορύφωμα τη θέα του Ιερού βράχου της Ακρόπολης και τον Παρθενώνα που δεσπόζει στο λεκανοπέδιο επιβλητικός και μεγαλειώδης, θαρρείς και είναι το κέντρο του κόσμου.

Το ηλιοβασίλεμα από τον λόφο του Λυκαβηττού είναι σίγουρα ένα από τα καλύτερα της πόλης, κάτι που μαρτυρά ίσως η απρόσμενα μεγάλη προσέλευση του κόσμου. Πραγματικά νιώθεις πως το κάθε σημείο αποτελεί και μία αποκάλυψη και κάθε λεπτό της ώρας μία διαφορετική εικόνα, μία εικόνα που γίνεται μαγευτική όταν τα φώτα της πόλης σιγά σιγά ανάβουν.